Na een mooi seizoen met meer hoogtepunten dan wij gewend zijn mochten we als kers op de taart afgelopen zondag aantreden in de bekerfinale. Waar andere clubs dan nog wel eens het geluk hebben dat ze tegen een subtopper mogen. Willem II mag, wanneer we in de finale staan, steeds tegen de halve finalist van de Champions League. Een ongeluk bij een geluk heet dat dan. Dat ongeluk heette dit keer niet PSV, maar Ajax. Die hadden we dit jaar nog niet verslagen. Dat gaf de burger moed.
Voorwoordje
Onderstaande verslag is een weergave van hoe ik het persoonlijk beleefd heb. Ik ken de verhalen van supporters die te laat zijn binnengekomen door het slecht georganiseerde/opzettelijk vertraagde busvervoer maar die vervelende verhalen zijn (voor mij gelukkig) geen weergave van hoe ik de dag beleefd heb. Daarbij, ik stond op Vak X. Ik hoorde veel gezeik vooraf en na de wedstrijd over dat mensen zwart droegen. Ik vond het er wel tof uitzien. De overkant was ook niet bepaald rood-wit gekleurd. Daarbij draag ik bijna alle wedstrijden van Willem II wat ik zondag ook droeg. Kan je van alles van vinden… mag je van alles van vinden… Buiten Vak X stond ook niet iedereen (in tegendeel) met een Willem II-shirt aan dus daar moet je dan ook maar wat van vinden. Verder mag iedereen vinden wat ‘ie wil en zeggen wat ‘ie wil. Vak X is helaas niet geworden wat gehoopt werd. Ik heb echt niemand gesproken die op Vak X stond die het daar niet mee eens is. Ondanks wat teleurstellingen heb ik een mooie dag gehad. Hieronder het verslag dat ik heb opgesplitst in een paar delen. De bekerfinale is namelijk meer dan die 90 minuten voetbal. Het is een halve finale winnen, emotie, vooruitblikken, spanning opbouwen, drinken met je maten, een feestje vieren en napraten.
Voorbereiding
Al sinds de halve finale gaat het in Tilburg alleen nog maar over die finale. In alle appgroepen, op het werk, in de stad. Overal was de finale. In een vroeg stadium werd ik in een Whatsappgroep geflikkerd van de werkgroep. Daar mocht ik, ondanks een zeer geringe bijdrage van mijn kant, getuige zijn van een mooi proces. Allerlei verschillende supporters werkten samen om de finaledag tot een succes te maken. Nou hadden veel supporters, waaronder ik, niet een hele prominente rol in die groep maar er waren supporters bij die er soms bijna een fulltime baan bij hadden. Daar heb ik ontiegelijk veel respect voor. Met name de inzet van 2 mensen die zichzelf nogal graag in de microfoon hoorden praten op het podium bij De Kuip is bewonderenswaardig. Ze weten wel wie ze zijn. Als je zegt dat die gasten ‘uren’ in de organisatie hebben gestoken dan is dat een groot understatement. Niets dan respect.
Ik was op de hoogte van het feit dat de gasten van Tilburg Tifosi hard aan het werk waren om een groot doek te maken. Toen er wat hulp nodig was om het doek te verleggen aan het begin van de avond kreeg ik een impressie. Ik zag de helft van het totale doek en wist dat dit groots ging worden. Sowieso was het prachtig om te zien hoe ook hier supporters van 16 tot 40 jaar samenwerkten voor een fantastisch eindresultaat. Al gingen we die finale verliezen, het heeft zoveel supporters(groepen) samengebracht en dat is al een winst op zich. 99% van de supporters heeft hier niks van meegekregen maar het was er wel. Op de achtergrond.
Waar anderen er wekenlang hard aan werkten was mijn rol daarin gelukkig bescheiden. Ik ben geen organisator en zeker geen schilder. Ik wilde de wedstrijdspanning graag lang uitstellen maar hoe dichter je bij de finale kwam, hoe meer mensen er over begonnen. Het zorgde voor zenuwen, spanning en hoop. Met 2 weken voor de finale kwam het ook in de media op gang. Podcast Vanaf de tribune en de podcast van het magazine Staantribune klopten bij me aan om eens te ouwehoeren over die finale. Voor het Brabants Dagblad mocht ik een column schrijven en NPO Radio 1 wilde me graag zaterdagochtend spreken. Ik voelde me de Tilburgse Peter R.de Vries. Hoe meer ik met die finale bezig was hoe meer ik ergens, ver weg, een sprankje hoop ging ontwikkelen. Tot ik vrijdag naar de kapper ging en om 15.00 uur een deel van de persconferentie mee kreeg en daarna nog wat foto’s bekeek. Adrie Koster, Erik ten Hag, Jordens Peters en Matthijs de Ligt poseerden met de beker waar het allemaal om te doen was. Het verschil in spelers was duidelijk. De Ligt, ik geloof dat ‘ie 19 jaar is, was in de breedte gewoon anderhalf keer Jordens Peters. Alleen dat beeld al is tekenend voor het klasseverschil tussen Willem II en de halve finalist van de Champions League.
Zaterdag
Het is 6.00 uur. Mijn vriendin moet vroeg werken en ik heb vandaag eigenlijk maar 2 taken: opnemen als NPO Radio 1 belt en de spelers uitzwaaien bij Willem II. Ik ga zoals vaak op zaterdag vroeg in de ochtend een eind wandelen. Ik besluit na een flinke wandeling langs de Hasseltse Kapel te gaan. Dit historische kapelletje in Tilburg is in de meimaand extra vroeg open en om 7.05 uur doe ik de deur open. Ik ga een kaarsje aansteken voor bekeroverwinning van Willem II. Er zijn 2 soorten kaarsjes. Een kleine voor €0,50 en een iets grotere voor €1,-. In mijn portemonnee zat slechts €1,60 aan muntgeld. Van mijn vriendin kreeg ik de opdracht een kaarsje aan te steken voor ‘overledenen’. Ik deed 1 euro in het bakje en stak een kaarsje aan voor Willem II. Ik deed er nog eens 50 cent in voor een klein kaarsje voor alle overledenen. Willem II had het immers veel meer nodig.
In de middag reed ik naar het Koning Willem II Stadion. Het was druk. Nou is het vaker druk bij Willem II. Zo is de opkomst voor de laatste training tegen NAC ook altijd prima bezocht maar nu leek het meer op een wedstrijddag. Het parkeerterrein bijna vol, overal mensen te voet en op de fiets. Het enige wat nog ontbrak is wat politiebusjes en wat politiepaarden. Via het parkeerterrein bij het hoofdgebouw begaf ik me richting het parkeerterrein bij Vak K. Daar stond echt al veel volk. Veel ouders met kinderen en wat pers. Nou hou ik totaal niet van media-aandacht en dus liep ik door naar de straat achter de tennisclub. Ik kwam wat bekenden tegen. We groetten elkaar, wisselden fakkeltjes uit en lachten om domme gasten die weddenschappen verloren à €100,- omdat ze dachten dat Willem II in 2005 aan de kant van het uitvak zat tijdens de bekerfinale. Na lange tijd kwam de spelersbus voorbij en de fakkels werden aangestoken. Tot aan het viaduct bij Goirle stonden supporters, jong en oud, met vuurwerk om de spelers uit te zwaaien. Niet lang daarna verschenen de beelden op social media van supporters die een stukje met de bus meereden en hoe supporters op een viaduct met fakkels stonden te zwaaien. Prachtig.
Zondagochtend
Ik moest rond 8.30 uur weg en dus had ik de wekker rond 7.00 uur gezet. Om 6.00 uur zat ik beneden nadat ik al een uur zenuwachtig naar het plafond had gestaard. Na wekenlang tegen een zwart Vak X-shirt aan kijken kon ik ‘m vandaag eindelijk aantrekken. Ik pakte m’n powerbankie, m’n kaartje, m’n portemonnee en checkte nogmaals of ik m’n kaartje had. Ik pakte m’n sleutels en checkte nog effe of ik m’n kaartje wel echt bij had. Was in de binnenzak van m’n jas een goede plek? Of misschien toch beter in m’n kontzak. Nee, opgevouwen in m’n portemonnee. Dat moest ‘m worden. Ik kan zo lekker besluitvaardig zijn wanneer ik last heb van wedstrijdspanning.
In 2005 hadden we afgesproken bij iemand thuis om frikandellen te eten. Als iets ééns in de 14 jaar gebeurd kan je moeilijk spreken van een traditie maar toch stonden de ouders van die maat er op dat we dit keer weer zouden komen. Vanwege het vroege tijdstip dat we op het 1e supportersplein moesten zijn spraken we om 9.00 uur af. Ik was wat vroeg en dus stond ik om 8.45 op een erg stil fietspad in Tilburg het filmpje te kijken dat Willem II had gemaakt om de Willem II-supporters in de stemming te krijgen. Toffe beelden, toffe voice-over. Ik was er klaar voor. Een kwartiertje later trokken we een pilske open en gooiden we wat frikandellen naar binnen. De bejaarde buurvrouw was verbaasd dat we met deze kou bier stonden weg te werken. Het tijdstip leek ze doodnormaal te vinden.
Om 10.30 uur kwamen we aan bij het Olympiaplein. De eerder geprezen heren hadden hier, in samenwerking met T-Kwadraat een soort festivalterrein gecreëerd. Er was muziek, bier en heeeeeeeeeel veel bekenden. Veel gasten die je jaren geleden altijd in Café ’t Laar zag voor de wedstrijd en nu een wat rustiger supportersbestaan hebben. Mooi om te zien. De sfeer onderling was uitermate relaxt. Er werd een balletje steeds hoog de lucht in geschoten waardoor ge op moest passen degge deh ding niet op oew bakkes kreeg. Houdt je scherp. Het zonnetje scheen lekker en bij het bella ciao vloog het bier door de lucht. Het deed me denken aan beelden van supporters van Engeland die tijdens een kampioenschap ergens op een kansloos plein staan te zuipen. Heer-lijk.
Zondagmiddag
Toen het tijd was om naar de bussen te gaan op ’t Laar werd er nog effe een groepsfotootje gemaakt van een klein groepje gasten en werd de wandeling ingezet. Een lange stroom supporters bewoog zich langs en over de Ringbaan Zuid richting het stadion. Het was prachtig om te zien.
Je hebt van die dagen dat je na ieder pilske zeiken moet. Zondag was zo’n dag. In het kleine stukje naar ‘T Laar moest ik zeker 2 keer! Toen we eenmaal een bus hadden uitgezocht weer. Net voor vertrek nog maar een keer. Na 5 minuten in die bus moest ik weer. Ik was niet de enige. De halve bus moest zeiken. Maar in zo’n partybus heb je geen wc. Na een tijdje worden mensen dan hopeloos en dan gaan ze in een prullenbak zeiken. Ik moest ook. Ik wilde ook. Maar ik chokete zoals die tegenstander van Eminem in 8Mile. He opens his pants but the piss won’t come out. Helemaal klote. Deed gewoon zeer. Dan maar weer drinken. Fris. Want bier mocht niet. Lekker dan. Ik kakte volledig in. We zaten ook niet met iedereen bij elkaar. Het was onmogelijk om tijdens de wandeling naar de bus iedereen bij elkaar te houden. Niet erg want het zou maar een klein stukje zijn. Dachten wij.
Het was een beetje klote allemaal. De politie hield ons ontzettend op. We moesten al omrijden en dan gingen die gasten ook nog eens de boel vertragen. 50km/h reden we terwijl er totaal geen file of drukte was. Echt belachelijk. Hadden we ook nog een schreeuwende MC in de bus. Hadden we totaal geen zin in. Na een tijdje leer je relativeren. “Bedenk je eens dat je een uitwedstrijd speelt in Kazachstan voor de Europa League en deze gast heeft de hele rit de microfoon” zij de meens tegenover men. Lijden is inderdaad maar relatief. De Haagse buschauffeur, een kale Tommie Beugelsdijk, vond het allemaal wel mooi. Harde muziek op, mensen die goed van de bak waren en mensen die z’n bus half afbraken. Af en toe corrigeerde hij wat. “Effutjuhs niet uit die luikies hangûh want dan krègge we geouwehoewâh met die mannetjes op de motor”. “Jongâhs niet allemaal op die ruitûh bonken anders raggelen die ruitûh d’r eeuuut”. Na een veel te lange rit kwamen we eindelijk aan bij De Kuip. De eerste 2 acts op het supportersplein waren al geschrapt omdat er nog niemand was. Bijzonder jammer. Iets waar die gasten uit de werkgroep helaas niks aan konden doen. Dit was zo besloten door de lokale driehoek. En ik moest zeiken.
Toen de bus eenmaal gestopt was werd de volgezeken prullenbak naar buiten geschupt en maakte ik haast richting de ingang. Eenmaal binnen zeek ik bijna een gat in de pisbak. Door de speakers hoorde ik hard ‘Maybeeeeee, I don’t really wanna knaaaaaaaaaaw’. Live Forever van Oasis. Misschien wel m’n favoriete nummer. Dit was een teken. Ineens kreeg ik vertrouwen. Dit was geen toeval. Ik ging naar buiten en kocht een dijk munten waar Dagobert Duck een flinke duik in had kunnen nemen.
Sinds afgelopen zondag heb ik een beetje medelijden met Feyenoord-supporters. Ik snap nu die uitspraak ‘Feyenoord-supporter ben je niet voor je lol’ ineens. Ze doelen natuurlijk op die bekers slappe uilenzeik die ze daar voor veel te veel geld verpatsen. Dit was hun echte bier. 3,5%. Het was niet te zuipen. Geen wonder dus dat wanneer men het ‘Niet te beste’ draaide op het supportersplein enorm veel supporters het helemaal prima vonden die troep door de lucht te naaien. Het leverde prachtige beelden op en het was misschien wel mijn favoriete moment van de dag. Lekker los gaan, beetje leip doen en binnen een straal van 30 meter alleen maar vrienden en bekenden die je al jaren tegenkomt bij Willem II. Naast wie ik in 2005 ook op de tribune stond. En we waren allemaal zeik- en zeiknat van het bier. We haalden maar weer een halve liter uilenzeik en deden het allemaal nog eens dunnetjes over bij dat ‘fistpumpin’-nummer.
Mijn moment van de dag.
De wedstrijd
Adrie Koster had zijn tactiek omgegooid. Hij wilde Ajax verrassen. Hij verraste echter ook de eigen supporters. Mensen konden maar weinig begrip opbrengen. Ook ik had op dat moment erg weinig vertrouwen in een goede afloop. Daniel Crowley, die het hele jaar gespeeld heeft moest ineens op de bank plaatsnemen. Het zal vast in de tactiek passen e.d. maar als je dat zo’n jongen een dag voor de belangrijkste wedstrijd uit zijn leven mededeelt heb je toch steken laten vallen. Al sinds de wedstrijd tegen PSV moet je bezig zijn met je tactische plan. Dan kan je die jongen gewoon effe apart nemen en hem uitleggen wat er gaande is. Dan is die jongen over de zeik maar heeft hij nog ruim een week om het te accepteren. Nu werd het breed uitgemeten in de Engelse pers: ‘Daniel Crowley: The ex-Arsenal midfielder out to beat Ajax in the Dutch Cup final’. De dag voor de wedstrijd vind ik niet netjes van Adrie. Terecht dat zo’n jongen over de zeik is. Daarbij is Heerkens op linksback nooit een succes. Dat vindt Freek Heerkens zelf ook. Dat is een centrale verdediger die ook op rechtsback of als verdedigende middenvelder uit de voeten kan. Op linksback is hij niet jofel. En dan moet ‘ie het uitgerekend tegen Ziyech opnemen. Ga er maar aan staan.
Tilburg Tifosi onthulde vanaf de 2e ring hun megadoek. Het rolde perfect uit en ik heb echt niemand gehoord die dat maar een kutdoek vond. Ik denk niet dat ik ooit zoveel reacties heb gekregen op social media en op het werk op een sfeeractie. Erg bijzonder. Een groots doek dat dus niet alleen voetbalsupporters bezig hield maar ook mensen die daar echt helemaal niks mee hebben. De enige negatieve reacties kwamen van mensen die zeiden dat het doek gedrukt was. Een mooier compliment kan je die mannen niet maken. Het was namelijk een 3000m2 groot handgemaakt schilderij. Duizendmaal dank voor alle tijd en moeite die supporters daar in gestoken hebben. Mede dat soort dingen zetten Willem II op de kaart. Echt iets om enorm trots op te zijn.
Qua voetbal had ik gehoopt op een Willem II dat in de eerste 5 minuten al een paar flink stevige tackles zou maken. Tackles die volgens de regels prima zijn maar toch die Ajacieden even zouden doen laten schrikken. “Nondeju, als die Llonch men verkeerd raakt mis ik die pot tegen Spurs”. Dat idee. Maar dat viel vies tegen. Ajax was totaal niet onder de indruk.
Tot de 38e minuut deed Willem II nog vrij aardig mee en had, als Isak nét iets slimmer had gespeeld, misschien zelfs wel een goaltje kunnen maken. Ajax was echter gewoon beter. Zij maakten binnen 2 minuten even 2 goals en daarmee was het wel klaar. In de tweede helft was Willem II zowel op het veld als op de tribune een figurant in de finale die we zo graag wilden winnen. Na 90 minuten was 0-4 de eindstand.
Ondanks dat je niet écht verwacht dat je wint hoop je op dat ene gekke moment dat Willem II benut. Die ene procent kans op die overwinning. Je wilt het zo ontzettend graag. Je wilt voor het eerst een prijs winnen. Dan mag je gewoon teleurgesteld zijn. Zoals de spelers dat waren, zoals de supporters dat waren. Ik heb een ereronde afgewacht en geapplaudisseerd voor iedere speler in het rood-wit-blauw. Maar toen men die badjassen en die miniatuur-bekertjes in ontvangst mocht nemen met kei harde blije muziek uit de speakers ben ik gegaan. Dat kon ik echt niet opbrengen. Ik had ook 0 behoefte om Ajax blij te zien doen met een beker die ze nog niet half zo graag wilden winnen als wij. Ze hebben ‘m uiteraard gewoon verdiend maar na zo’n wedstrijd is het niet altijd direct het moment om rationeel te gaan lopen doen.
Zondagavond
Ik nam weer plaats in onze partybus. Onze Haagse chauffeur was nog onverminderd vrolijk en pompte weer kei harde bonkmuziek door de speakers. Omdat wij in de partybus zaten betaalden wij meer dan andere supporters. Het betekende dat we onbeperkt drank hadden. In de praktijk betekende dat we op de heenweg wat flessen fris hadden en op de terugweg wat traytjes Keizerskroon. Ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou zeggen maar wat was die Keizerskroon lekker zeg. Je moet alles in perspectief zien, want ik had net de hele dag Heineken Light gedronken. Dan is zelfs Keizerskroon lekker. We stonden naast een dijk waar andere supporters langs kwamen lopen. Voornamelijk Ajacieden. Helemaal niet erg maar sommigen hadden nogal een grote bek. Vooral 2 figuren waren heel vervelend. Toen we zagen dat er een Willem II-er op af ging volgden er snel meerderen. Die gasten waren weg. Ik stond nog effe met m’n blikje bier te kijken toen onze eigen Beugelsdijk erbij kwam “Mot ik hellepûh?”.
De teleurstelling ebde met iedere slok wat meer weg en via Whatsapp werd al snel met andere gasten afgesproken toch nog even naar de stad te gaan om de dag mooi af te sluiten. We waren snel weer in Tilburg. Waar we op de heenweg maar 50 km/u reden gaf ‘ie er nou flink gas op. De ene na de andere bus haalden we in.
Bij thuiskomst in Tilburg gingen we maar weer naar de kroeg. Vieten we een pilske en bespraken we de dag nog effe na. In de kroeg stak nog iemand een fakkeltje af. “Jongens doe dat effe buiten” zei de DJ die totaal niet onder de indruk leek. Eigenlijk was iedereen het er wel over eens. Het was een mooie dag die nog veel mooier had kunnen zijn. Maar het zat er helaas niet in. Toch kunnen we trots zijn op dit team en op de 18.500 supporters.
Maandagochtend
Met een kater wakker geworden. Van 9.00 tot 00.30 aan de gang gaat je niet in de koude kleren zitten. Lichamelijk gebroken, vermoeid. Geestelijk verstomd. Even kijken op m’n telefoon. Ik zie het filmpje van Levko en wordt een beetje week. Levo van 9 heeft de wedstrijd op het scherm op de Heuvel gekeken. Hij huilt want Willem II heeft verloren. Maar hij blijft juichen voor Willem II. Want Willem II is zijn club en blijft zijn club. En zo is het maar net. Maar er komt een dag jongen, dan zit het mee. Dan pakken we die beker voor het eerst in ons leven. Eens komt die dag Levko. Tot die tijd vooral blijven juichen voor Willem II.
De Reis
Niet zeiken, geen bier, slechte zitplaatsen. Eigenlijk zijn die partybussen maar kut. De slechte zitplaatsen dwingen wel meer mensen tot staan wat de gezelligheid ten goede komt. Maar al met al, en dan spreek ik denk ik namens iedereen die met de bus ging, duurde de heenreis veel te lang. En dat leek mij vrij onnodig. De terugreis was prima.
Frèètwerk
Nee voor het lekkere eten moet je zeker niet bij De Kuip zijn. Ik zag voor me iemand een broodje beenham bestellen. Het was echt zielig belegd. Dat was dan €6,- ofzo. Echt schandalig. Ben ik een frietje gaan halen. In die friet zaten zoveel kleine hard gebakken pinnekes dagge die gewoon met een pvc-pijp kon gebruiken om op herten te gaan jagen. Brooike frikandel bij gevat en deh was gewoon een brooike frikandel. Prijs/kwaliteit net zo uit verhouding als de benen van Isak.
Thuispubliek
De eerste keer ooit dat ik Willem II als thuispubliek beoordeel bij iets wat eigenlijk een uitwedstrijd is. Maar tjeh. Viel een beetje tegen. Moeten we heel eerlijk in zijn. Het idee van Vak X vond ik prima maar helaas was de uitvoering totaal niet als gehoopt. Wij stonden uiterst links en konden totaal niet horen wat men 50 meter verder zong. Daardoor werd het lastig om gezamenlijk te zingen. Toch vond ik het op tv vooral in de eerste helft prima klinken en kregen we ook best wat positieve reacties uit het Ajax-kamp. Ik had er, net als denk ik bijna iedereen, veel meer van verwacht. Mochten we binnen nu en 5 jaar weer een finale halen dan ben ik er van overtuigd dat men zaken anders aanpakt. Daarvoor is gelukkig genoeg zelfreflectie binnen die werkgroep. Neem dat maar van mij aan. Laten we vooral ook de positieve punten vergeten. We verkochten 18.500 kaarten uit en hadden meer ook nog wel verkocht. Zowel in de stad als in het stadion waren Willem II-ers samen om onze club te vieren. Supporters uit alle geledingen hebben samen kei hard gewerkt om zoveel mogelijk werk uit handen van de club te nemen en daardoor was het supportersplein een groot succes. Daar ben ik echt zo trots op.
Uitpubliek
Het publiek aan Ajax-zijde bleef niet beperkt tot hun zijde. Ook het merendeel van de ”””neutrale”””’ vakken waren voor het grootste deel bezet door Ajacieden. Dit zorgde voor meer vocale kracht en zij zijn dit soort wedstrijden met zoveel publiek duidelijk meer gewend dan wij. De organisatie op het gebied van sfeer is daar zoveel verder en zij hebben daarmee gewoon een topsfeer neergezet. Ik heb geen Willem II-er gesproken die daar niet van onder de indruk was. Veilig vuurwerk, ook altijd mooi onder toeziend oog van Michael van Praag. Prima. Op dit moment heeft Ajax echt de beste sfeer van Nederland. Dat was zondag wel duidelijk. Een historisch moment. Want voor het eerst in de geschiedenis van deze site kan ik niet anders dan de supporters van de tegenstander 5 sterren geven.
Eindoordeel
We zijn een paar dagen verder en ondanks dat de dag veel mooier had moeten zijn qua organisatie en had kunnen zijn qua voetbal overheerst nu de trots. Hier moeten we op voortborduren.
Ter nagedachtenis aan m’n maatje. De meest trouwe vriend die een mens zich maar kan wensen.