Tilburg, 2028
Daor giender bij ’t Korvelplein, daor zit een slaoger bij,
Het was er veuls te druk en wèrm, weh een lange rij!
Neffe men een menneke, van een jaor of 10.
Hij droeg ons mooie shiertje, deh maag ik gèrre zien.
Hij viet een plekske leverworst, die was wel goedgekeurd.
De slaoger kwèèkte ‘m toen duid’lijk toe: “Jantje! Tis vort jouwen beurt!”
“Gift men mar drie ons sisiworst, het máág ôk iets meer zèèn.
Deze week gin zure zult, ons moeder is aon de lèèn”
Ik zeej menneke, menneke toch, weh een prachtig taol,
Gij komt zeker nie uit Gool of Beek, en zeker nie uit Baol!
“Ik ben een echte Tilburger, deh is weh’k jou zeej”
Ik zeg: komde gij dan ook altijd, bij ons Willem II?
Ik heb ze nog zien voetballen. Tegen Bordeaux en Betis.
Hij zeej “Dan kende gij ons pa misschien; Francisco Sol Ortiz!”
Beste Kruik geen wedstrijdverslag, maar een stukske pure poezie deze keer. Het ouvre wordt steeds breder. Hopen dat kleine solleke hier in 2028 nog rondloopt en hullie pa er nog steeds elk seizoen een hoop goale moakt. Super!!
Ik was een beetje klaar met je maar ben bij deze weer helemaal terug! Briljant!!!!
Serieus goed geschreven. Ik ben oprecht ontroerd
Wederom een genot om te lezen !
Geniaal!
In 2028 zijn wel wel allemaal vegetariërs geworden, maar dat mag de pret van dit versje niet drukken nu!
Prachtig dit. Echt heel mooi. Precies wat Mar schrijft: ontroerend.
Geweldig