De Kruikenzeiker Awardshow 2017/2018

Het voetbalseizoen is pas ten einde als De Kruikenzeiker Awardshow achter de rug is. Dit jaar werden ze voor het 6e jaar georganiseerd om bepaalde spelers in het zonnetje te zetten. Vanwege de enorme toestroom van voetballiefhebbers uit het hele land slibten belangrijke verkeersaders rondom Tilburg Zuid volledig dicht. De rij voor de ingang van het altijd sfeervolle Evenemententerrein Het Laar stond tot aan Bosporus op de Korvelseweg, die d’r een goei aon had.

Eenmaal binnen liet het voorprogramma lang op zich wachten. Uiteindelijk kwam er een jongeman in een AC Milan joggingbroek met een ontbloot bovenlijf het podium oplopen met een pizzadoos onder zijn arm. Het publiek was doodstil. Totaal ongeïnteresseerd in de 10.000 mensen voor hem pakte hij een tuinstoel en ging met zijn rug naar het publiek zitten. Via chromecast keek hij op het grote scherm zijn favoriete YouTube filmpjes. Het publiek hield haar hart vast maar stond uiteindelijk massaal op de banken. De jongeman verliet na een uur zonder iets te zeggen het podium.

Een samenvatting van de filmpjes die het publiek werd voorgeschoteld:

Hierna was het tijd voor de eerste awards.

In de categorie ‘Randzaken’ werden de volgende awards uitgereikt:

De Alberdingk Thijm Award – Smerigste vreten tijdens een uitwedstrijd

Kendem, de eerste tv-kok waar je als kind mee geconfronteerd werd. Alberdingk Thijm. De vuillak. In Nederland kan je in sommige uitvakken prima snaaien, maar ik heb dit jaar 1 keer echt op het punt te staan het weg te naaien. Ik heb er helaas geen foto van maar: het broodje worst bij PEC Zwolle was echt dramatisch. De worst was smaakloos en heel dun en het broodje was zo droog als een ouwe non. En voor dit verschrikkelijk stukje supportertje pesten betaalde ik een whopping €4,-. Dat vind ik heel veel geld voor een broodje worst. Pak een zak witte puntjes (niet die puntjes, ik bedoel de broodjes) en een blikje knakworstjes van het allergoedkoopste huismerk en je hebt voor €1,50 maar liefst 10 keer een veel lekkerder broodje. PEC ZWOLLE AFZETTERS!!!!!!!!!!!

De Broodje Beenham Award – Lekkerste vreten tijdens een uitwedstrijd

De winnaar van de Broodje Beenham Award voor lekkerste vreten tijdens een uitwedstrijd is: Het broodje beenham van FC Twente! Ook dit jaar weer van genoten. Volgend jaar moeten we het even zonder doen, maar dat betekent enkel dat wanneer FC Twente weer terugkomt, dat broodje éxtra goed gaat smaken. De groente fris als zomerse ochtenddauw, de saus zo verfijnd en prikkelend dat je de iedere hap weer opnieuw verrast bent door de rijke smaak en het vlees zo zacht als de satijnen lakens van een 5-sterren hotel. Het blijft een waar kunststukje waarbij alle smaken perfect op elkaar zijn afgestemd. Het is een culinair hoogtepunt van het seizoen. Een culinaire symfonie van Beethoven featuring Bach & Mozart in een zwart bakje. Het is perfectie.

De Murat’s Place Award – Lekkerste eten op weg naar een uitwedstrijd

Ik ben dit seizoen denk ik geen enkele keer in Oss geweest om Murat te bezoeken omdat het gewoon niet zo uitkwam. Wat wel uitkwam is dat we op weg naar VVV uit naar een Duitse Imbiss gingen waar ze echt wisten wat bakken is. “Uberbacken” eigenlijk want Gyros Uberbacken heette hetgeen ik bestelde. Veltins pilske d’r bij en een pommes mit joppiesaus. Het was top. Ik gaf er 5 Haastrupjes voor. Athen Grill in Kaldenkirchen, chapeau. Hij komt jullie kant op.

De Huilen van Geluk Award – Award voor de uitwedstrijd met de mooiste lelijkheid.

Ik hou van lelijkheid. Echte, oprechte, totaal onlogische lelijkheid. Die ultieme lelijkheid kwamen we dit jaar tegen in Velzen toen we op weg waren naar AZ uit. We namen plaats in de mooist gelegen friettent van Nederland. Bastiaans. Een even zo mooie naam. Geen Cafetaria, Bestaria, Restaria of Kwalitaria. Bastiaans. Van binnen was het nog mooier. In de toonbank was een totaal onnodige en rare inkeping voor een prullenbak die echt paste als een oude leren handschoen. De tegeltjes aan de muur waren zo bruin als de frikandellen. De toiletten waren even mooi als het interieur. De wc was moeilijk te vinden in een allegaartje van deuren, bezems en dweilen en enorme houten schijven(?).
Het was genieten. Als kers op de taart gingen we ook nog even kijken bij het stadion van de Witte Leeuwen en bij de naastgelegen amateurclub. Prachtig. Genoten. Huilen van geluk.

De Anti Combi Award – Award voor leukste uitwedstrijd op eigen vervoer

Een uitwedstrijd kan zo simpel zijn als in een bus plaatsnemen en weer uitstappen bij het stadion van de tegenstander. Veel plezier zal je er dan echter niet aan beleven. Ik doe er het liefst alles om er een uitje van te maken. Mochten we dan, zoals vaker, verliezen dan hebben we het in ieder geval gezellig gehad. Ik heb dit jaar echt toffe uitwedstrijden meegemaakt maar Groningen was toch wel echt het leukst. Met een leuke groep gasten gingen we met de limousine van FC De Rebellen naar FC Groningen met zoveel tussenstops en verkeerde afslagen dat we het begin van de wedstrijd helaas compleet gemist hebben. Het verslag teruglezen kan hier.

De Freek Vonk Award – Award voor meest bijzondere diersoort

In Veere, waar Willem II het in de voorbereiding opnam tegen de Zeeuwse Selectie, namen wij plaats op een terrasje aan de haven. Naar wij dachten. Het was echter alleen voor mensen die met de boot naar Veere kwamen; een ‘jachtclub’. Een soort buurthuis voor amateurkapiteintjes. De verschrikkelijke ongastvrije Soviet-kogelstootster die ons van het terras wilde hebben was nog maar net vertrokken of we kwamen oog in oog te staan met een zeer angstaanjagende diersoort. Ze leven alleen, soms met een fiets en ANWB-jas aan de hand.

De Koning Keizer Admiraal Don Leo Blokhuis Award – Award voor beste liedje onderweg naar een uitwedstrijd

Ik heb zo’n hekel aan die Top2000 he. Waar fantasieloze mensen als makke schapen jaarlijks blind op het grootste kutnummer in de geschiedenis stemmen. Het ergste is dan nog wel dat Top2000 Café. Waar fantasieloze mensen met fantasieloze kapsels en ANWB-fleecejacks selfies maken en dolblij zijn omdat een dj achter een raam naar ze zwaait. En waar ze, ondanks dat ze het hele jaar met een chagrijnige bakkes rondlopen, ineens los gaan omdat er een liedje van Nena uit de jaren 80 gedraaid wordt waar ze toen eigenlijk al te oud voor waren om op te dansen alsof ze 2 verkeerd geïnstalleerde kunstheupen hebben. En dan dat programma met die Matthijs van Nieuwkerk. Die dan met veel bombarie de Stephen Hawking van de muziekkennis aankondigt. En die dat dan zonder enige gêne ondergaat. Dat is pas erg. Maar ik dwaal af. De award voor het beste liedje onderweg naar een uitwedstrijd dus. Een liedje dat eigenlijk gewoon op nummer 1 hoort in de Top 2000. We draaiden het in de bus van NAC uit voor het eerst na de wedstrijd en het werd wat onwennig en later enthousiast meegezongen. Op weg naar Zwolle draaiden we ‘m een paar keer en de bus werd wild. ‘Gehakt mee jam!’ Een nieuwe awayday-klassieker was geboren.

En op het moment dat de award uitgereikt wordt veranderd evenemententerrein Het Laar even in een Turkse bruiloft. Lekker dansen en als vlinders met de jasjes wapperen. Een cultureel verantwoord muzikaal intermezzo. Ook dat is De Kruikenzeiker Awards.

Na de show van Fatih Bogalar is er even pauze. Maar serieus neem even pauze. Deze awardshow duurt nog wel even dus beter ga je even drinken pakken of je labradoodle een schup geven want hij zit weer te graven in de tuin.

In de categorie ‘Supporterszaken’ werden de volgende awards uitgereikt:

De ‘We’re Not Gonna Take It’ Award – Award voor beste demonstratie

We waren het zat. We hadden al die verschrikkelijk slechte wedstrijden aangezien en de club greep niet in. Erwin mocht blijven en hij bleef maar aanmodderen met zijn 5-4-1 opstelling die absoluut niet werkte. We verloren kansloos bij Sparta en bij Heerenveen zonder zelf enig gevaar te stichten en we waren het met zijn allen beu. Er moest wat gebeuren en de supporters schaarden zich massaal achter het statement dat een aantal supportersorganen opstelden. De rest is geschiedenis. Als wij met z’n allen iets willen, dan gebeurt het. Het was prachtig om te zien. Dat we uiteindelijk ook nog ons gelijk kregen tegen PSV maakt het allemaal nog mooier.

De Stillem II Stilburg Quietborough Award – Award voor de tofste sfeer

Het was dit jaar vaak, net als op het veld, heel erg matig. Er waren echter een paar heeeele lekkere uitschieters. Roda JC in de beker tijdens die strafschoppenserie was vet. Gewoon schreeuwen. Geen liedjes of niks, nee gewoon AAAAHHHH!!!!!!! Heel apart. PSV thuis, met 5-0 is het natuurlijk makkelijk zingen maar die sfeer was echt top. Utrecht thuis toen we met werelddoelpunten een 0-2 ombogen naar een overwinning kwam denk ik ook mede door het publiek. En tot slot Feyenoord thuis toen we juist met 1-5 verloren. Willem II bleef gesteund worden door de Kingside. Ik kijk veel terug op tv en de sfeer tegen PSV was toch wel het mooist. Supporters met tranen in de ogen die na een doelpunt een hoopje doen op de trap. Prachtig man. Kippenvel.

De Harrieke Award – Award voor de supporter van het jaar

Kendem, Harrieke? Die ouwe held die altijd bij Willem II te vinden was. Een echte, trouwe supporter. Bestelde ooit in Monaco aan de bar ‘unne tosti’. Kreeg ‘ie tot zijn grote ontsteltenis een geroosterde boterham overhandigd. Ikke laache. Afijn. De supporter van het jaar. Spannend. Er zijn 2 genomineerden:

• Hans de Zwerver
• De Kruikenzeiker

Moeilijk, moeilijk. De Kruikenzeiker heeft het hele jaar fantastisch achter de ploeg gestaan en stond er echt altijd om de ploeg over het dode punt te helpen. Hans de Zwerver kwam echter een helft kijken, schupte een stoeltje kapot en werd toen buitengemopt. Dan bende toch godverdomme wel een baas. Hans, De Harrieke Award is voor jou!

De Ga Naar Je Kamer Award – Award voor meest lachwekkende straf

Kinderen die door hun ouders naar hun kamer gestuurd worden als straf terwijl ze daar een Playstation, hun tv met Netflix en smartphone hebben. Dat klinkt voor iedere samenwonende man als vakantie en is niet echt een straf te noemen. Wij kregen dus ook straf. Mensen waren zo fucking stom om met fakkels op spelers te gooien. Deze mensen verdienen daarvoor natuurlijk een verbodje van een tijdje. ‘Don’t do the crime if you can’t do the time’ zeggen de Oekraïners heel mooi. Deze mensen zijn inderdaad gestraft en wij kregen als collectief ook nog even een straf. Want jij en ik, goedwillende trouwe supporters hadden ons maar voor de fakkels moeten werpen ofzo. Maakt niet uit, die straf werd uitgesproken en ik kocht een kaartje voor een ander vak waar ik hetzelfde doe als op de Kingside. Stond er nog gezellig tussen oude bekenden ook. Leuk uitstapje! Bedankt KNVB!

Na het uitreiken van deze award moest de show even stilgelegd worden omdat er buiten het terrein zich groepjes rood aangelopen Bredanaars hebben verzameld die met een tsunami van zoute tranen tevergeefs het podium proberen weg te spoelen. Met kreten als ‘Jullie gooien jaarlijks hangsloten, cobra 6-bommen en muntgeld’ probeerden ze het publiek te overstemmen maar ze werden weggestuurd door de politie. Jeh ge maok ’t mee hoor.

In de categorie ‘Wedstrijden’ werden de volgende awards uitgereikt:

De 22-05-2016 Award – Award voor vetste wedstrijd

Ja, winnen in Breda is altijd leuk. Een 3-2 winnen na een 0-2 achterstand tegen FC Utrecht mag er ook wezen. Maar er was natuurlijk maar 1 wedstrijd die echt ongelofelijk was. 5-0 tegen PSV. Ik wist niet wat ik meemaakte man. Echt bizar. Er kwam die avond misschien wel een traantje uit één of beide ogen. Weet niet zeker meer.

De Stichting Korrelatie Award – Award voor meest deprimerende wedstrijd

Ik vond Sparta uit verschrikkelijk. Ik had het gehad. Ik wilde daar ook een bepaald iemand die jolig liep te doen zo toetakelen dat als iemand het zou filmen en op Dumpert zou zetten alle Reaguurders zouden zeggen: “Ik keur niet het niet goed, maar hij doet het wel grondig”. Het was echt om te janken. Willem II kwam niet eens over de middellijn. En dat van een club die tegen FC Emmen kansloos degradeerde he. Echt om te janken. Toen moesten we nog richting Heerenveen. Met een leuk groepje gingen we daar naartoe. Gewoon gezellig toch? Nou, ondanks de gezellige groep op de heenreis kon ik het niet meer opbrengen op de terugweg nog leuk te ouwehoeren en samen een pilske te vatten. Als de bus onderweg een tussenstop gemaakt had bij Stichting Korrelatie was ik uitgestapt om te praten over wat mij was overkomen. SC Heerenveen was voor mij de druppel. Van de Looi ging weg, of ik zou bij uitwedstrijden even afwezig blijven. Gelukkig ging Van de Looi en voelde ik me verplicht met frisse tegenzin weer naar Twente uit toe te gaan.

De Cupfighters Award – Award voor vetste bekerwedstrijd

RKC thuis was leuk omdat we eenvoudig wonnen van een club waarvan de supporters een gruwelijke hekel aan ons hebben. Mensen in het uitvak konden het niet meer kanaliseren en gingen met elkaar en met stewards op de vuist en gingen naderhand zelfs nog effe fikkie stoken. Leuk. Roda thuis voor de beker was echter super. Willem II speelde bij vlagen op zijn Van de Loois en we kregen mooie doelpunten van de kersverse degradant om de oren. Branderhorst blunderde één keer opzichtig maar Roda profiteerde niet. Het was echt knap dat die gast de bal niet in de open goal kreeg. De wedstrijd ging naar penalties en Mattijs Branderhorst werd de held van Tilburg. Het juichen van hem, het geluid vanaf de tribunes en de totale vreugdeuitbarsting zal ik niet snel vergeten. Helaas was Van de Looi onze trainer en verneukte hij voor alle meegereisde supporters de halve finale even.

In de categorie ‘Spelers’ werden de volgende awards uitgereikt:

De István Szekér Award – Award voor meest nutteloze aankoop

Karim Coulibaly. Aangekondigd als een typische buitenspeler. Snel en met een goede passeerbeweging en dito voorzet. We hebben ongeveer 3 halve wedstrijden naar hem mogen kijken. Nou hield Erwinneke sowieso niet van buitenspelers maar ook later kreeg Karim Coulibaly geen kans meer. Hij sprak geen woord over de Franse grens en werd meteen in Tilburg gezet waar men nog woord over de Ringbaan spreekt. Die jongen heeft een volkomen mislukt eerste jaar achter de rug en heeft gewoon flink geld gekost. Misschien zien we volgend jaar nog iets van deze flitsende buitenspeler maar om eerlijk te zijn zie ik hem snel weer vertrekken. Zoals ooit István al deed, na welgeteld 9 duels en anderhalf jaar wegkwijnen in een troosteloze flat boven de Westermarkt.

De David Střihavka Award – Award voor meest nutteloze winteraankoop

Toen Eyong Enoh in de winter tekende dacht ik echt dat dat het een goede toevoeging zou zijn. Sterk en een beetje gek. Mooi man. En dan heb ik het nog niet eens over de Fifa-commentator gehad die hem altijd Eyong Tarkang Enoh noemde waardoor hij een fifa-legende werd. Helaas. We hebben echt NIKS aan die gast gehad. Als hij speelde, speelde hij bijzonder ruk. Gaf ‘ie ook nog even aan dat ‘ie echt geen trek had in een langer verblijf. Ok houdoe!

De Comeback Kid Award – Award voor de speler die van zero een hero geworden is

In het begin van het seizoen kon hij echt niks goed doen. Hij rende wel een beetje heen en weer, maar zijn timing was waardeloos en de beslissingen die hij nam om te janken. Hij veroorzaakte penalties, tegendoelpunten en schorre kelen bij gefrustreerde supporters. Maar hij, Fernando Lewis, kreeg het spelletje beter door. Groeide in zijn rol en heerste soms over de hele rechterflank. Hij was snel, gevaarlijk en verdedigend ook erg scherp. Waar ik ‘m in het begin afschreef en zijn contract zou willen ontbinden ben ik nu wel een beetje fan van Lewis. En veel supporters met mij. Ik heb er echt ontiegelijk veel respect voor hoe hij zich heeft teruggeknokt en het publiek voor zich heeft gewonnen. Dat is niet makkelijk in het voetbal. Als ‘ze’ eenmaal de pik op je hebben is het lastig daar vanaf te komen, maar het lukte Lewis. Respect!

De Bruce Jenner Award – Speler die een gedaantewisseling heeft doorgemaakt

Oh man, Elmo Lieftink. Je dacht dat je ‘m kende. Ik noemde ‘m ooit de meest blanke speler die we hadden omdat hij echt de meest beroerde timing ooit had. Hij was ook echt zo’n Streppel speler. Een Grabovac of Braber. Niks mis mee, kunde er af en toe goed bij hebben, maar echt een meerwaarde is het niet. Maar nadat Erwin van de Looi wegging was Elmo een andere voetballer. Ik had het, met mijn zeer beperkte voetbalkennis, nooit gedacht. Wat Elmo deed tegen PSV was van grote klasse. Hij was sterk, scherp, prima in de passing en hij kleunde d’r godverdomme op. Hij had alles. En het is hem ook echt enorm gegund. Hij klaagde nooit en bam, hij staat er nu. En hoe!

De Sami Hyypiä Award – Award voor mijn favoriete Willem II-er aller tijden

Ik zei het in het laatste verslag al, en dit zal niemand verrassen: Francisco Sol Ortiz. Ik was jarenlang fan van Sami Hyypiä. Zijn tackles, zijn rust en zijn statige lichaam zorgden er voor dat hij zich zelfs bij Liverpool liet zien en uitgroeide tot een clublegende. Fran Sol zal waarschijnlijk niet uitgroeien tot een clublegende bij een club van die statuur, maar Fran Sol heeft het voor mij ondenkbare gedaan: hij heeft Sami Hyypiä van de hoogste plaats gestoten in mijn ranking van favoriete Willem II-ers aller tijden. Vanaf het moment dat hij binnenkwam mocht ik hem wel. Een jonge gast die zich graag wilde laten gelden. Foto’s wijzend naar de lege Kingside na het contract en foto’s van zijn heerlijke vriendin met enorme geplastificeerde boezem deden vermoeden alsof we te maken hadden met een arrogant ventje dat iets te graag zijn best deed om de nieuwe David Beckham te worden. Niets is minder waar. Al stond zijn vriendin in het begin op meer foto’s dan hij, Fran was altijd benaderbaar voor een selfie en een praatje. Hij deed in de spits wat hij moest doen en hij werd geliefd. Die liefde werd nog groter en wederzijds toen hij met slecht nieuws over zijn gezondheid kwam. Als dank voor alle steunbetuigingen stond hij tussen ons in bij AZ uit. Hij kwam supersnel terug en hij begon weer te scoren met als hoogtepunt de 3 doelpunten tegen PSV. Fran Sol heeft zichzelf in 2 jaar tijd onsterfelijk gemaakt. Mijn favoriete Willem II-er aller tijden.

De Jukka Koskinen Award – Award voor mooiste doelpunt van het jaar

Nadat Erwin het hazenpad nam/ontslagen werd was Willem II bevrijd en werden er weer doelpunten gemaakt. Hele mooie zelfs. Thom Haye met de vrije trap tegen Utrecht en Tsimikas met zijn omhaal tegen Utrecht waren wel het mooist en toevallig in 1 wedstrijd. Ook Sol scoorde nog mooi met een prima lob en in een andere wedstrijd achter het standbeen langs bij de eerste paal. De allermooiste vond ik echter die van Thom Haye die zijn vrije trap tegen FC Utrecht precies op de plek het doel binnen joeg die hij waarschijnlijk in gedachten had. Het was echt de perfecte vrije trap van een flinke afstand. Onderstaande video begint meteen bij het doelpunt in kwestie.

De Koning Willem II Award – Award voor de allergrootste koning

Dit is misschien wel de hoogste titel die ik hier weggeef vandaag. De Koning Willem II Award. Een award voor iemand die ergens voor stond. Die daarvoor wilde strijden en bovenal iemand die het gewoon tof vind om in Tilburg te voetballen. Deze award gaat naar een speler die helaas al lang geblesseerd is en waarvan ik hoop dat hij ooit nog eens onze mooie driekleur aantrekt en daarbij met trots ‘mijn’ aanvoerderband om zijn arm schuift. Jordens Peters was volgens de legende de speler die na de verschrikkelijke wedstrijd uit op Het Kasteel boos de kleedkamer binnenstapte en de toenmalige koekenbakker/trainer in klare taal uitlegde dat het afgelopen was met die verdedigende onzin. Het moest anders en Jordens was de eerste die het hem zei. Ik was na Sparta uit ook helemaal over de zeik en als ik toegang had gehad tot de kleedkamer had ik hetzelfde gedaan. Jordens is er één van ons en ondanks dat gedoe toen rondom zijn transfer die niet doorging heeft hij zich altijd positief en loyaal opgesteld. Een echte kapitein. Jordens Peters is een echte Willem II-er. De eerste Koning Willem II Award komt hem helemaal toe.

De spelers awards zijn op één na allemaal uitgedeeld. De allerbelangrijkste, De Leo Veloso Award is de enige die nog weggegeven moet worden.

Maar we gaan eerst luisteren naar Manita, die met haar gevoelige lied duidelijk wil maken dat vrouwen niet altijd zo moeten mauwen als hun man D’n Beitel mee af heeft gesloten. Want daar zijn ze altijd de sleutel kwijt en voor ge het wit bende tot 2 uur aan het zoeken met het hele barpersoneel. Kunt die mensen ook niet aan hun lot over laten he.

Dankjewel Manita!

We gaan kijken naar het klassement in de strijd om de Leo Veloso Award 2017/2018.
1. Lachman, El Hankouri 3x
2. Lewis 2x
3. Een heleboel speulers 1x

Spannend.

De winnaar van De Leo Veloso Award 2017/2018 is geworden…

Erwin van de Looi!

Vorig jaar was het al matig maar wil je hem de tijd gunnen iets op te bouwen maar het werd niks. Zijn verdedigende opvattingen matchten totaal niet bij onze club. Wij verliezen liever met 0-3 met goed voetbal dan met 0-1 met slecht voetbal. Erwin van de Looi speelde om niet te verliezen en juist daarom verloren we. Het voetbal onder van de Looi was genocide voor de spelvreugde. Spelers, supporters en iedereen die de club een warm hart toedraagt zijn nu bevrijd. Zijn spelopvatting was anti-reclame voor de club. De mensen op het kantoor konden nog zo hard werken en zorgen dat mensen kaartjes kochten, als ze één wedstrijd onder zijn leiding zagen kwamen ze nooit meer terug. Met aanvallend voetbal heeft Willem II zich namelijk nog relatief eenvoudig veilig gespeeld, met mooi voetbal. Naast een slechte trainer kan Erwin ook nog eens bijzonder slecht tegen kritiek. Journalisten werden omver geduwd of kregen tirades van gefrustreerde assistenttrainers. Kritische columns waren al helemaal uit den boze. Nee, Erwin van de Looi is een trainer die we in Tilburg graag heel snel vergeten.

Omdat Erwin van de Looi in Zeist zit kon hij niet aanwezig zijn en dus wordt de microfoon even aan De Kruikenzeiker zelf gegeven voor een dankwoord.

Bedankt voor het lezen van deze onzin die al 6 jaar bezig is. Nee, niet dit verslag, al voelde het waarschijnlijk wel zo. DeKruikenzeiker.nl, het Facebook-account en Twitter-account bestaat al 6 jaar. Het was een bewogen jaar met het verschrikkelijke, zaaddodende voetbal, de trainerswissel en de wederopstanding van de club. Dit jaar heb ik steeds minder en minder zin gehad in het schrijven van deze kutverslagen maar ook volgend jaar ga ik mijn best doen zoveel mogelijk wedstrijden te verslaan. Het afgelopen jaar heb ik in samenwerking met Willem II o.a. aanvoerdersbanden ontworpen die nu wekelijks gedragen worden. Door de aanvoerder van Willem II maar ook door jeugdspelers door de hele regio. Dat is toch wel heel vet. Het komende jaar komen er ook weer mooie dingen aan. Ik ga weer carnavalsemblemen maken, ik ben bezig met een boek (al veel te lang maar tijd is een probleem) en er komt nog iets heel vets aan waar ik nog niks over kwijt wil. Ik wil echter niet als je favoriete tv-serie zijn en te lang doorgaan. Nu effe uitmelken en pakken wat ik pakken kan, en dan er mee kappen. Zo werkt het leven. Ieder jaar weer denk ik aan stoppen en dit jaar is dat gevoel toch wel het allersterkst geweest. Ik denk echter dat zo lang er nog supporters zijn die zonder enige schaamte Snollebollekes-liedjes draaien/zingen of mensen nog niet snappen hoe tof een uitwedstrijd is, er nog een klein rolletje is weggelegd voor deze site. Volgend jaar ben ik er dus gewoon weer bij.

Bedankt iedereen voor het lezen, het liken, het volgen etc. Mensen die me berichten sturen via social media krijgen, mits normaal, altijd wel een reactie. Of het nou positief of negatief is, je mag me altijd berichten en sta echt wel open voor discussie. Mensen die me bij Willem II echter iets te jolig aanspreken of met opzet net iets te hard over me gaan praten zodat ik het wel moet horen, jullie zijn best triest en verkorten de levensduur van deze site heel erg drastisch. Schijnbaar vind je deze site ergens toch wel leuk want anders zou je het niet lezen. Ik zit niet te wachten op persoonlijke aandacht. Ik wil gewoon met vrienden voetbal kijken en slingerend naar huis. Hou dus gewoon je bek.

Tot volgend seizoen stelletje teringapen! Hatsee!

Om de vrolijke noot van zojuist voort te zetten komt niemand minder dan Douwe nog even een liedje voor jullie zingen. Hij zingt voor jullie Ardio Amore Ardio van Jannes. Take it away!