De Tilburg Trappers stonden 2-1 voor in de halve finale van deze play-off serie, maar wisten in Duitsland niet op 3-1 te komen waardoor er een beslissende thuiswedstrijd nodig was. 2-2 dus. Stelleke dabbers. Kunnen niks ôk nie ôôk. Maar man, er zijn weinig wedstrijden spannender dan deze play-off wedstrijden en helemaal als het balletje, of de puck, beide kanten op kan vallen. Wie gaat er door naar de finale? Tilburg Trappers of Hannover Scorpions?
Ik ben inmiddels natuurlijk een zeer bescheiden legende op het gebied van voetbalverslagen, maar ijshockey, jeh ik ben lerende. Maar, dinsdagavond was uw Kruikenzeiker gewoon officiële pers. En dat was top zeg ik oe. Ik werd effe rondgeleid en er werd me verteld waar ik wel en niet mocht komen. Dus ik nam effe plaats achter het doel om de warming up van dichtbij te bekijken. Die gasten kunnen al meer op schaatsten dan ik op schoenen dus sowieso chapeau, maar nondeju, wat kunnen die mannen schieten. De pucks vlogen vaak in het doel maar toen ze door hadden dat diejen lulhannes achter het doel zich himmel de kutkolere schrok, werd dat een mooi doelwit. Beetje jammer dat die schrikkende lulhannes, ikzelf was. Niks aan te doen. Na nog effe in de Biergarten genoten te hebben van de heerlijke bbq-lucht (echt, als ik er ooit mee uitschei wil ik dat ze me in het crematorium opstoken met houtskool vanwege de geur) en een goei pilske. Ojeh. Alle foto’s zijn trouwens gemaakt met een iPhone. Niet mauwen dus als ze niet mooi, wazig of slecht zijn jonge. Anders moette maar komen.
Ik had er zin in, en ik ging van dichtbij effe de opkomst bekijken. Mooi om te zien man. Die spanning op die koppies. Bucky Buckaroo die weer mee z’n goeie gedrag in dat pak gekropen is en dan zo’n jeugdspelertje dat voor een paar duizend man in zijn keepersoutfit rondjes mocht schaatsen met een Trappers-vlag. De stadionspeaker wist het ook ammel weer leuk te brengen. Die mag van men gerust bij Woem Tweuj komen kwèèken. Als ‘ie geen stadionspeaker was dan was ie sowieso leadsinger van een soort ZZ-top-achtige coverband. Moet hij wel een iets grotere baard kweken maar qua stem kan ‘ie zo meekomen.
De wedstrijd begon en ik zocht een plekje op achter de boarding. Ik kreeg bekant koppijn van de trommels van de Hannover supporters. Trommels zijn in een voetbalstadion eigenlijk al klote, maar in zo’n hal is het echt de hel op aarde. Vocaal gezien waren ze wel prima bezig trouwens. Er stonden dit keer ook niet van die leipo’s in dat vak zoals de vorige keer. Maar dat waren schijnbaar sukkels uit Essen. Dit publiek, jeh, daar was vrij weinig mis mee. Gedroegen zich gewoon zoals het hoort. De wedstrijd ging gelijk op. Tilburg Trappers leek iets de betere maar kreeg een aantal (volgens de kenners onterechte) minuten brommen op de strafbank tegen. In die minuten werden de Scorpions een aantal keren flink gevaarlijk. De grootste kans was echter voor de Trappers. Doelman Linda van de Scorpions moest als een voetbalkeeper naar de hoek duiken om de puck nog met zijn handschoen uit het doel te vegen. Er kon nog steeds van alles gebeuren.
In de tweede periode besloot ik rondjes te gaan lopen. Ik heb wel eens gehoord dat dat leuk is en dat ieder rondje anders is dus dat moest ik meemaken. Overal waar ik kwam kwamen uiterst vriendelijke beveiligers me vragen of ik ergens wilde gaan zitten, maar ik zwaffelde dan mijn perskaart in hun gezicht en dan was het goed. Echt top. Ik wil bij Willem II ook zoiets man. Dat ik dan gewoon één helft op vak C sta, en de andere helft achter de goal van de tegenstander om die keeper goed zenuwachtig te maken. Anyway, ik liep wat rond en bleef even bij de bar hangen. Altijd een goeie plek. Vanaf daar zag hoe de Trappers op 1-0 kwamen, en daarna binnen 80 seconde zelfs uitliepen naar een 4-0 voorsprong! Niemand had dat verwacht na de moeilijke eerste periode. De deer was los!
In de derde periode liep ik nog efkes en rondje en zocht een goed plekje op om de 5-0 en de 6-0 nog effe van dichtbij te kunnen bekijken. Daarna verhuisde ik weer om de festiviteiten in beeld te kunnen brengen. Na afloop ging ik nog ekkes mee naar de persconferentie maar de trainer van de Scorpions had er ammel geen zin meer in en naaide er gauw tussenuit. Na nog een paar pilskes was het tijd om tussen de bliksemschichten en regendruppels door naar huis te vlammen om bij thuiskomst meteen klaar te zitten voor de kaartverkoop van de finale. Ik ben er de eerste en de 3e wedstrijd weer bij. En ik heb er goddomme zin en vertrouwen in. Come on Tilburg!
Sfeerfilmpje dat ik maakte is hieronder te zien. Ik ben geen vlogger snapte. Doe dat soort dingen nooit.
Wir un goei stukske verslag. Er is himmel nix mis meej de foto’s