De Snipperopa

De Snipperopa stond jaren achtereen bij ons op de Kingside. Snippers in voetbalstadions zijn voor veel mensen slechts een herinnering aan de jaren 90, maar niet bij Willem II. Een man op leeftijd met een zak met snippers; de Snipperopa. Als Willem II ook maar in de buurt van de goal kwam dan ging zijn hand vol verwachting in de tas en greep hij, voor de zekerheid, maar vast een haffeltje vol snippers vast. Ging de bal dan over de lijn dan vlogen de snippers door de lucht. Hoe onschuldig en mooi kan je een doelpunt vieren?

Zijn aanstekelijke enthousiasme m.b.t. het gooien van snippers zorgde er voor dat hij een begrip werd bij mij en mijn vrienden. Als we de tribune opkwamen gestrompeld na een gezellige indrinksessie werd de Snipperopa steevast door iedereen begroet.

Snipperopa met pensioen

Jarenlang kwam de Snipperopa bij zijn geliefde Willem II en hij heeft in die jaren waarschijnlijk kilo’s snippers in het rond gegooid. Maar de prestaties van Willem II werden slechter en onze Snipperopa ging de laatste jaren steeds vaker met een lang gezicht en een volle tas met snippers huiswaarts. Gezien zijn leeftijd kon hij het niet meer opbrengen om nog iedere week door weer en wind met zijn tasje vol snippers richting de Goirleseweg te komen en zich daar 90 minuten lang kapot te ergeren. De Snipperopa besloot zijn seizoenskaart niet te verlengen. Bijna 2 seizoenen zagen we hem niet meer en waren wij verstoken van snippers.

Tot afgelopen zaterdag. Bij het betreden van het vak stond hij daar eindelijk weer, met op zijn stoel een zak snippers. Hij werd weer door iedereen begroet en dat werd ondanks het grote verschil in leeftijd en alcoholpromillage zichtbaar gewaardeerd. In zijn afwezigheid was de groep jongeren om hem heen groter, luidruchtiger en lastiger geworden maar het deerde hem niet. Terwijl de jongens om hem heen hun bier verspilden en over elkaar heen vielen van blijdschap, strooide de Snipperopa onverstoorbaar met zijn stukjes Brabants Dagblad. In totaal mocht hij maar liefst 5 keer met zijn snippers in het rond strooien.

Vanwege het succes van zijn aanwezigheid opperde ik het idee met zijn allen wat geld te lappen voor een seizoenkaart voor de beste man. Maar wekelijks naar Willem II gaan is voor hem helaas écht geen optie meer. Maar wij waren blij dat hij er zaterdag weer eens was. Wat is het toch mooi dat onze Snipperopa dit keer niet met een lang gezicht naar huis ging, maar met een lege tas.

Nog geen genoeg van de euforie rondom PSV thuis? Lees hier het verslag nog eens.

UPDATE

Vandaag kreeg ik onderstaande e-mail van De Snipperopa. Mooie reactie van een mooie meens.

Ik vind het geweldig dat er zo over mij geschreven wordt. Natuurlijk ben ik een echte fan van Willem II. Maar daar ik heel slecht tegen mijn verlies kan, en dat de laatste tijd nog al eens voorkomt bij onze club, heb ik besloten mijn seizoenkaart niet te verlengen. Maar daar mijn kleinzoon Daan die avond moest werken kreeg ik van hem zijn kaart en kon ik toch naar de voetbal. Voor het vertrek stond ik in dubio ‘zal ik de snippers wel mee nemen?’ met in de gedachten dat ik ze NIET nodig zou hebben. Maar goed, je kunt nooit weten voor welke verrassing je komt te staan. En wat gebeurde!?! Dit resultaat in zo’n wedstrijd had niemand verwacht. Ik heb een fantastische avond gehad en erg genoten, en stond versteld wat Willemke tentoon spreide. En inderdaad kwam ik bijna snippers te kort…

Zoals je schrijft vind ik het geweldig en respectvol zoals ik altijd ontvangen word door die geweldige kerels en mannen om me heen. En ik weet het, dat zijn de echte supporters. Ik hoop dat er van deze avonden nog vele mogen komen, en dit niet de laatste mag zijn. Dan hoop ik er ook bij te zijn. En zullen er weer vele snippers rond dwarelen. Tenminste als ze goalen maken.

De snipperopa Huub