AZ – Willem II

S/O naar Alkmaar. S/O naar Alkmaar.
Uitwedstrijden waar je van te voren het minst van verwacht en met weinig supporters naartoe gaat blijken vaak het leukst. Zo ook deze, ondanks het verlies. En daarom, toch weer een verslag.
Op een zaterdag naar Alkmaar rijden ging zeer voorspoedig. Lekker muziekske, een keer aan bieren waaronder een Kwaremont, wat Mexicaans imitatie-bier en goed geouwehoer. We hadden zelfs tijd om, in plaats van een snelle hap bij de McDonald’s, een mooi etablissement uit te zoeken. Terwijl ik wat kneiters van hits draaide zocht ik op mijn telefoon naar een friettent.

De keus viel op Friture Bastiaans, op een steenworp afstand van het ‘Rabobank Ijmond stadion’, zoals het stadion van Telstar op dit moment heet. Het bovenaanzicht op Google Maps had niet kunnen verraden hoe prachtig dit frietkot ligt. Het lag aan de kade waar een hoop veerboten af en aan varen, aan steigers waar een stel vissers hun hengeltjes uitslaan en waar de industrie aan de andere kant van het water een mooi uitzicht verpest. Het weer was grijs en grauw. Af en toe vielen er zelfs een aantal druppeltjes. Van buiten naar binnen was het al veelbelovend: oud en heel klein. Bij binnenkomst moest ik even zeiken en liep de kleine toiletten binnen. Rechts stonden een hele dijk bezems en dweilen, meer dan een persoon ooit nodig heeft. Links stonden een aantal grote bruine schijven. Het contrast tegen de oude bruine tegeltjes was minimaal dus ik moest nog eens goed kijken. Ik had geen idee wat het waren. Het leek in ieder geval niet op de wc waar ik naar zocht. Toch stond er een bordje boven ‘Dit is géén toilet’, waarbij de o van toilet voor de oplettende kijker meer weg had van een hartje. Huilen van geluk. Het bordje was ook gewoon zo’n vetvrij papieren bordje waar je frikandel op ligt als je die uit een automatiek haalt. Nadat ik mijn blaas geleegd had in hetgeen wat wèl een toilet was probeerde ik mijn weg terug te vinden richting friettent. Ik pakte echter een verkeerde deur en liep bijna de keuken in. Een verontwaardigde blik zei me dat dit de verkeerde deur was.

De friet was matig, maar de satésaus, die men daar dus ‘pindasaus’ noemt was de pittigste ooit. Terwijl ik naar adem zat te happen keek ik naar links. Daar was, onder de vitrine en balie een speciaal hokje op maat gemaakt voor de prullenbak. Ik werd emotioneel. Dit was zo’n mooie tent. Hier doe je het allemaal voor. Huilen van geluk. We zochten troost bij elkaar. Mooi moment. Emoties.

Al snikkend reden we even 200 meter verder richting het stadion van Telstar. Hier ben ik al eens geweest met een zogeheten ‘zuipbus’. Het enige wat ik van die wedstrijd Telstar – Willem II nog weet is dat ik met een steward van Telstar heb staan praten in de rust. De uitslag moest ik de volgende dag op teletekst bekijken en het stadion was voor mij helemaal blanco. Geen idee. Ik had dus echt het idee alsof ik er voor het eerst was. Bij de hoofdingang was geen reet te doen en ik tweette effe richting Telstar om te kijken of er wat te regelen viel. Ze reageerden vrij snel dat er niemand aanwezig was. We zochten dus maar ergens naar een gat in een hek. Dit was er niet. We liepen om het stadion en namen effe een kijkje bij VV Ijmuiden. De kantine zat vol met oude mensen die achterover leunend op een stoel een flesje Jupiler nuttigden. Het zag er niet heel gezellig uit. De kleedkamers bestonden ook allemaal uit van die noodgebouwen. Naast de kleedkamers stonden 2 autowrakken. De link met de voetbalclub was ons volkomen onduidelijk. Genieten.

We zetten weer koers richting de omwisselplek en daarna richting AFAS Stadion. We hadden, ondanks dat er 2 mensen (waaronder ik) achterin zaten die al moeten zeiken als ze kijken naar een glas bier, geen verdere pispauzes nodig en zo verliep de reis voorspoedig. We waren er echt zo. Onder genot van Meneer C parkeerden we de auto. We stonden nog even een biertje te drinken en te zeiken toen er een man aan gestrompeld kwam. Hij liep wat mank en toen hij dichterbij kwam, aan de andere kant van het hek, zagen we dat het een man was met een beperking. De man begon vriendelijk en vroeg naar onze voorspelling voor de wedstrijd. We zeiden 0-6. “Op de deurklink na ben je zeker de leukste thuis”. Bijdehand was ‘ie wel. Hij dacht dat AZ aan het doelsaldo ging werken. Of wij de harde kern van Willem II kenden. ‘Wij zijn de harde kern’, zeiden we voor de grap. ‘Oh, dan moet je na de wedstrijd naar Cafe Jinx komen, dan kunnen we wel afspreken om te gaan vechten. Daar zijn we wel, nou, met een mannetje of 80!’. Wij waren maar met z’n 4-en. Maakte niet uit, ‘zij’ pasten zich wel aan. Netjes van ze. We waren zojuist uitgedaagd door een gehandicapte. Dit was echt nu al een fantastische trip. Ik plaatste een tweetje over dit voorval en een AZ-supporter reageerde. ‘Dat moet deze man zijn geweest.’ Het klopte. Het was deze man.

We lachten er uiteraard hard om, maar we besloten niet naar Café de Jinx te gaan. Nu zijn wij allesbehalve hooligans, maar het tegen deze zieke strijder opnemen zou heel dom zijn. Deze topboy heeft een zeer harde rechter en houdt zijn dekking, bij voorkeur een Pownews-reporter, hoog. Dat hadden we afgelegd. We zijn aan de dood ontsnapt. Binnenkort komt Danny Dyer naar Alkmaar om met hem te praten. Propa nawty.

Ik stond net in het uitvak te genieten van een warm bakske thee toen Fran Sol het uitvak binnen kwam. Dit hoeft hij natuurlijk niet te doen, maar hij staat er wel. In de regen van Alkmaar. Er werden foto’s gemaakt en handjes geschud. Fran nam plaats en sprak op mijn verzoek zelfs een boodschap in voor iemand met een stadionverbod. Fran is er voor alle supporters. Hij is een maatje van ons man.

Op het veld had Willem II even een prima aanval zonder Sol en Ben Rienstra kopte de bal goed binnen. Fran Sol sprong naar voren richting het hek en 30 supporters doken bovenop hem. Op het veld was Rienstra zichtbaar geëmotioneerd na zijn doelpunt omdat hij, na de hele nare situatie omtrent zijn zoontje, nu weer een ellendige week gehad heeft vanwege een ernstig auto-ongeluk van zijn schoonvader. Die gast heeft het een serieus aantal kutweken maar staat er iedere keer en scoort. Heel veel respect voor deze gast. Ook zijn optreden bij De Tafel van Kees vond ik mooi. Echt oprecht een goeie gast.

Wie geen goeie gast is, besef dit bruggetje, is Wout Weghorst. Wout wil maar 1 ding: winnen. Dat valt op zich te prijzen. Een winnaarsmentaliteit hoeft echter  niet per se om te slaan naar iets negatiefs. Wout Weghorst heeft dat wel. Door zijn collega’s al meermaals genoemd als meest irritante voetballer en door supporters door heel Nederland gehaat. Zijn gejank na de verloren bekerfinale van AZ moet eigenlijk gewoon op Pornhub. Bij AZ is Wout Weghorst echter geliefd. Hij is zelfs aanvoerder. Na de terechte penalty stond hij lastig te doen tegen Blom. Want waarom Peters geen rood kreeg was hem volkomen onduidelijk. Het zijn de regels pik. Diezelfde regels bepalen dat je bijvoorbeeld geen bal opzettelijk met je arm aan mag nemen en dat je dan geel krijgt. Je tweede zelfs als je je in de eerste helft al als een complete zak stront hebt gedragen. Het is jammer dat Wout Weghorst niet net iets meer talent heeft en dus niet snel een stap naar een buitenlandse club gaat maken. Dan zouden wij met z’n allen van hem af zijn. Ik wilde eigenlijk ergere bewoordingen gebruiken in dit stukje, maar met enorm veel moeite houd ik me in.

De wedstrijd was verder niet veel. Ogbeche miste een hele grote kans en Azzaoui schoot nog wel een bal knap binnen na een goede individuele actie. Het werd dus nog even spannend bij een 3-2 stand maar echt dichtbij een gelijkmaker kwamen we niet. Maakt niet uit, dit verlies was ingecalculeerd.

Met een biertje en op verzoek wat slechte Nederlandstalige platen reden we op het gemakske terug. Het was echt een hele toffe uitwedstrijd.

De Reis

HUILEN VAN GELUK. Top friettent, groundhoppen, Fran Sol in het uitvak en aan de dood ontsnapt zijn.

Frèètwerk

De friet bij de friettent vond ik niet veel, en de saus naast de friet is altijd kut. Maar bij AZ genoot ik van de special. Een broodje kipsate. Het was een duur broodje, maar erg lekker.

Thuispubliek

AZ. De club waar ze voor iedere speelheld ‘Retteketetteketet!’ roepen door de microfoon. Als supporter zou ik me dan kapot schamen. Ik zou hoogstpersoonlijk de gedrukte doeken met deze tekst (volgens mij zelfs in ComicSans) van de tribunes trekken. Nee, bij AZ is dat ‘leuk’. Want bij AZ moet voetbal vooral leuk zijn. Daar komen de mensen voor. De club zelf is bijzaak. Vandaar dat de sfeer daar ook echt doods is. De Benside heb ik 1 keer gehoord en zien springen. Ik snap oprecht niet waarom iemand naar AZ zou gaan. Het is alles wat niet aantrekkelijk is aan een voetbalclub. Een koud en kil stadion, geen sfeer, veel te harde kutmuziek en echt geen identiteit.

Uitpubliek

Zeer matig. Nog geen 200 man op een zaterdag is echt veel te weinig. Je mocht zelfs gewoon met de autocombi komen. Als er een combi is staat iedereen te steigeren, maar als je dan met de autocombi mag komen staan er 20 auto’s op de parkeerplaats. Treurig. Waar zijn al die mensen die er mede voor gezorgd hebben dat Willem II jarenlang de 4e of 5e club van Nederland was op het gebied van uitsupporters. Dat gaan we dit jaar op deze manier niet halen. En dat terwijl Willem II het prima doet in uitwedstrijden.

De mensen die er wel waren waren in de 2e helft wel even stil. Daarna begon het Wout Weghorst kutten. Net zo lang tot hij zijn 2e gele kaart kreeg waar hij de hele wedstrijd om gesmeekt had.

Eindoordeel

Ik heb me echt top vermaakt. Het was een super tripje. Genoten. Huilen van geluk.