SC Heerenveen uit op een vrijdag, lekker gepland van de KNVB. Zo wordt de drempel om naar het noorden af te reizen voor onze club wel erg groot gemaakt. Je moet gewoon uren opnemen om op tijd in Heerenveen te zijn, belachelijk vonden wij. Maar toch deden we het. We namen gewoon de hele dag vrij, want we wilden het eens anders dan anders doen.
Geen uitvak, geen gefouilleer, geen zeikende stewards, geen combi, geen politie, geen krappe bussen. We deden even niet aan gezeik. We regelden wat kaarten voor op de hoofdtribune en konden voorbereidingen treffen op onze lange awayday. Wie gaat er rijden? wat gaan we in godsnaam daar doen in dat Friesland? Is er op weg daar naartoe nog iets te doen? Waar gaan we bikken? etc.
We hadden een hele planning klaar. Maar helaas, onze chauffeur zei 2 dagen van te voren af. Wat nu? Zonder chauffeur konden we niet veel dus dat was een probleem. Gelukkig wilde er iemand mee die vanuit Utrecht kon rijden. Dus dan maar met de trein naar Utrecht om daar in de auto te stappen en richting Friesland te gaan.
We namen wat blikken en flesjes bier mee en stapten om 9.00 uur de trein in. Tussen de forensen trokken we d’r maar 1 open. Het was nog vroeg, maar op zo’n dag lijkt dat niet uit te maken. Hij smaakte prima. Een ander begon rustiger, met een flesje spa. Maar dat flesje lekte precies bij zijn jongeheer waardoor het leek alsof hij gigantisch in zijn broek had staan zeiken. Hij was er enorm trots op. #BOOS is de eerste persoon die ik ken die er trots op is dat het lijkt alsof hij in zijn broek gezeken heeft. Heel gek.
In Utrecht aangekomen stond één van ons in een virtuele wachtrij voor kaarten voor Kensington. Die overgeproduceerde dertien-in-een-dozijn-band met hun zogenaamde ‘internationale sound’ die ze doet laten klinken als een samenstelling van alle fantasieloze artiesten van Kings of Leon, Kane, Muse en Nickelback. Gezien de onbegrijpelijke populariteit van dit 3FM-bandje was het lastig om aan kaarten te kopen en onze fangirl greep dan ook naast de kaarten. Daar zaten we dan, om 10.00 uur ’s ochtends bij een bouwplaats Kensington liedjes te zingen om het irritatieniveau van 1 persoon maar vast op peil te brengen. Onze chauffeur bleek onvindbaar, en wij voor hem ook. Duurde effe maar dan kwam hij dan toch eindelijk aan met een kofferbak vol magazines en spullen van z’n werk. Erg fijn als je tassen vol met zooi en bier bij je hebt.
We gingen namelijk niet naar Heerenveen, maar naar Sneek. En in Sneek is, net als in de rest van Friesland, geen fuck te doen behalve het ruime sop te keizen. De auto was krap. Heel krap. Met 3 personen van minimaal 1,90 lang en een enkeling breed is dat niet echt comfortabel te noemen. Met deze 3 personen achterin, in combinatie met het bier en kilo’s aan papierwerk werd het een behoorlijke aanslag op de schokdempers en velgen. De autoriteiten gaan uit van een terreurdaad.
Onze ‘Can’t Sing Ton’ wilde per sé bootje varen in Friesland. Ik vond het wel prima, maar 2 waren fel tegen. Vooral gezien de wisselvallige weersverwachting leverde hun aversie felle discussies op in de “Heerenveen Away”-whatsapp groep. Maar, nu we er eindelijk waren bleek het alleszins mee te vallen. Er zat een soort van dakje op het bootje wat wel lekker was tegen de wind. Een druppel regen hebben we gelukkig niet gezien. We hadden al flink wat bier op en hadden geen auto meer mogen besturen, maar een bootje door Sneek sturen was geen enkel probleem. We waren allemaal vrij chill, hadden een lekker muziekje opstaan en zetten koers richting centrum. Daar zijn die bootjes een beetje voor he. De toerist uithangen. Toch gaven de Friezen ons totaal niet het idee dat we welkom waren. Een stuurman op een roeiboot (zo’n lange die je op de Olympische Spelen ook ziet) was druk naar ons aan het roepen en gebaren. Geen idee. We wachtten weer voor een brug op het rode licht en daar kwam de stuurman weer. Weer druk gebarend. We gingen te hard en maakten daardoor te veel golven. We gingen zachter. Even later stond er een brugwachter weer druk naar ons te gebaren en te schreeuwen. We gedroegen ons als keurige gasten maar werden niet bijzonder gastvrij ontvangen door de norse Friezen in Sneek. Wat een schijtdorp. We lieten het centrum maar voor wat het was en zochten het buitengebied op. Moesten we weer langs een brug met zo’n brugführer die die brug gewoon voor ons dicht liet. Toen hij ‘m uiteindelijk opendeed en we door konden varen was het weer niet goed want we namen voorrang. Ja weten wij veel man! In Tilburg hebben we een piushaven en daar wil nog geen rubberboot varen. Doe rustig. Het buitengebied lag ons een stuk beter. Geen moeilijk gedoe, gewoon een beetje varen en een biertje drinken. Of slapen, zoals onze chauffeur deed. Het was zelfs zo chill dat de 2 mensen die heel fel tegen waren het top vonden en niet weg te slaan waren bij het stuurwiel.
Maar van bier moet je zeiken. En waar ga je zeiken als je op een sloepje zit? We meerden aan onder een brug buiten Sneek. We legden een knoop om een houten balk en stapten zo één voor één uit om te pissen. Erg veel ruimte hadden we niet, maar het ging goed. Toen we op de terugweg weer langs deze brug kwamen deden we hetzelfde. Alleen was ik als laatste aan de beurt om het waterpeil van het Sneekermeer omhoog te brengen. Ondertussen dreef de boot half weg waardoor ik alleen nog de punt van de boot had om in te stappen. Ik had de nodige portie groepsdruk nodig om aan boort te stappen. De groepsdruk bleek gelukkig groter dan mijn angst voor een nat pak.
Na een paar uur varen hielden we het voor gezien op ons 3e vervoermiddel van de dag en we gingen weer richting het centrum van Sneek. Even wat extra bier gehaald voor de terugreis en plaatsgenomen bij Pizzeria Shoarma Italia. Bij binnenkomst schrokken we een beetje. We wilden low-budget maar dit was wel heel erg rommelig en gedateerd. Één van ons moest zijn bestelling met pin betalen en daarvoor moest je achter de toonbank plaatsnemen. Hij was zo vriendelijk om de mensen daar te helpen door meteen mijn bestelling maar even op te nemen. Het personeel vond het daar wel prima. Ik koos de pizza Carbonara speciaal. Een combinatie van ham, gehakt, ui, rosbief en veel kaas. En ik kan je zeggen: onze eerste indruk bleek onterecht. Het was echt heel goed te eten daar. Jammer dat de luchtkwaliteit daar nog lager is dan in HongKong op een slechte dag, want dat was wel echt een punt. Na de hele middag in de buitenlucht te zijn geweest was dat toch best klote. We wurmden ons weer allemaal, met een enorm rooie knoest, in de auto.
Want we waren al ruim 9,5 uur onderweg maar gingen nu pas echt richting Abe Lenstra Stadion. Na 2 rondjes om het stadion vonden we eindelijk een gratis parkeerplek in de buurt van het stadion. We hadden kaarten voor een soort businessclub. Geen businessclub met gratis drank, maar een business club waar vooral oude mensen nog oudere zakenrelaties uitnodigen. Het was vooral oud daar. Het concept van gezelligheid lijkt men daar niet te kennen. Geen ons kent ons van de mensen om ons heen of op zijn minst lachende gezichten. Het is vooral ieder voor zich daar. We namen een glaasje Amstel en gingen nog even naar de wc. In het hokje naast me leek #BOOS zich behoorlijk te ontdoen van overtollige lucht, maar op de terugweg leerden we dat schijnt bedriegt.
Op de tribune bleek al snel dat we niet de enige Tilburgers waren. Hier en daar zaten wel wat meer Willem II-ers. Het uitvak was niet erg goed gevuld vandaag wat logisch is met Heerenveen uit op een vrijdag. Je kunt niet van iedereen verwachten dat ze zomaar vrij (kunnen) nemen op hun werk. Nou was het geen probleem dat het er ruim 150 waren en geen 200, want de mensen die er zaten zongen voor 300 man. Die zijn zeker in de eerste helft geen seconde stil geweest.
SC Heerenveen was duidelijk de betere ploeg. Zij hebben een aantal enorm creatieve spelers en die hebben wij gewoon niet zoveel. Spelers die creativiteit met snelheid combineren hebben we zelfs helemaal niet. Dan leg je het al snel af tegen een tegenstander. Heerenveen kreeg een aantal hele grote kansen maar kwam pas in de 40e minuut op voorsprong dankzij een doelpunt van Larsson. Wuytens stond te blunderen en daar reageerde Lachman behoorlijk knullig op. De mensen om ons heen sprongen op en klapten en daardoor vielen we meteen op tussen die Friezen. Gelukkig werden we niet de gracht ingegooid door de bejaarde business partners van Heerenveen. In de rust dronken we een biertje in een groot bruin café met nog meer oude Friesche opa’s en oma’s. Waarom is iedereen hier zo ontiegelijk oud?
In de tweede helft hebben we 20 minuten lang weg zitten schralen in de miezer en zitten kijken naar de belachelijke warming up van Fran Sol. Het zag er niet uit maar hij deed het met een zeer ernstig gezicht. 100% focus, Franneke Sol had er zin in. Hij mocht in de 65e minuut samen met Elmo “Timing” Lieftink het veld in voor Falkenburg en Haye. Het spel werd iets beter maar verder dan een schotje voorlangs van Sol en een schot van Obbi Oulare dat net naast ging kwamen we niet. Die Faes aka Young Swinkels van Heerenveen mocht de hele wedstrijd aan het shirt van Oulare hangen en hield hem zo vrij makkelijk uit zijn spel. Willem II speelde wederom zonder echte vleugelspelers en zal in aanloop naar volgend seizoen toch echt eens moeten gaan kijken naar jongens als Hasselbaink en Slagveer. Dat zijn precies de types die we kunnen gebruiken. Tegen het einde van de wedstrijd kon de chauffeur het allemaal niet meer kanaliseren en trapte in een reflex per ongeluk bijna een stoeltje kapot. Gelukkig bleef alles heel maar het zorgde voor nogal wat bekijks op de brave hoofdtribune. Wij schrokken eigenlijk net zo hard als de mensen om ons heen.
Na de wedstrijd gingen we weer naar de ouderen dagbesteding van SC Heerenveen naast het spelershome en kregen daar van een aardige mevrouw zowaar een kaasplankje. Het zal uit medeleven zijn geweest ofzo. We lieten het ons goed smaken. Met name van die kleine worstjes waren goed, een enorme knoflookbom. Het kwam de toch al rotte lucht in de auto niet ten goede. Maar om weg te kunnen moesten we wel de deuren dicht kunnen doen. Helaas was door het gewicht in de auto het openstaande portier vast komen te zitten op een balk op het trottoir. Het was dus noodzakelijk om even uit de auto te stappen om de deur dicht te kunnen doen. Op de stoep staan ook nog steeds afdrukken van de trekhaak die om dezelfde reden over de stoep schraapte. Ik heb nog nooit een auto meegemaakt die zo heeft moeten lijden tijdens een uitwedstrijd. Financieel total-loss zeg ik u.
Op de terugweg nog goede jaren 90/00 rap geluisterd. M.O.P., Eminem, Dr. Dre, Nas, dat soort namen. Later Tino Martin en André Hazes. Omdat we zijn auto gesloopt hebben draaiden we nog even Malle Babbe voor de chauffeur. Op de Bosscheweg had hij daarmee zijn hoogtepunt van de avond. Mijn persoonlijke hoogtepunt was toch wel Eenzame Kerst van André Hazes. Het enige ‘Kerstfeestlied’ dat je het hele jaar door kunt draaien.
We waren gebroken. rond half 1 vouwde ik mezelf voor de laatste keer als een baby uit de rijdende, doorgezakte blikken vagijn van de chauffeur. We waren ruim 15,5 uur onderweg geweest voor een uitwedstrijd, een verloren uitwedstrijd. Want een uitwedstrijd van Willem II zonder verlies is als een kerstboom zonder piek, zou Hazes zeggen.
En heeft bleef nog lang bruisen in Heerenveen met deze engerd.
De Reis
Ontzettend gelachen. Auto, boot en trein gehad. Om het Rowwen Heze liedje compleet te maken missen we alleen het ‘vliegtuug’ nog. Ondanks het gebrek aan ruimte in de auto was het gewoon top. De bluetooth box van #Boos was top. Plekken in het stadion waren prima en ja, eigenlijk was alles top. Leuk om eens iets anders te doen dan standaard gewoon in de auto, biertje, wedstrijd en terug. We hebben er een dagje van gemaakt en dat was heel geslaagd. Wat wel opviel was dat we iets te overmoedig waren met het kopen van bier. Normaal gesproken zijn we misschien 6 uur onderweg en geven we ‘m flink van jetje. Nu moesten we wel rustig aan doen en zaten we rond 19.00 uur nog net niet te knikkebollen met een after diner dip waar je u tegen zegt. Andere tak van sport hoor, zo’n dagje weg.
Frèètwerk
Hebben we niet getest. We kregen wat mini-snackjes en het kaasplankje was top. Maar dat is geen stadionvoer natuurlijk.
Thuispubliek
Nou, ik moet zeggen, dat Nieuw-Noord is niet helemaal mijn ding qua liedjes maar het is eigenlijk de eerste keer dat ik ze gehoord heb. Niet heel indrukwekkend, maar het is een keer iets. Waar ik me echter wel enorm over verbaasde waren de mensen om ons heen. Nou zijn sponsoren en hun zakenrelaties daar niet altijd voor de club natuurlijk. Dat snap ik. Maar mensen die gewoon in de 80e minuut weggaan want “dan kunnen we nog even plassen en voor we dan buiten zijn is het al kwart voor 10”. Dat heb ik echt nog nooit meegemaakt. Maar ook de rest van het stadion kon er wat van. Na een zeer spaarzaam kansje van Willem II en daarna 2 foute passes van Heerenveen (waarbij de bal overigens meteen weer bij hen terugkwam) begon het publiek massaal te fluiten. Ongelofelijk. Friesland, geen warm bad. Wat ook erg bijzonder was: in de hal hing, tussen alle historische Heerenveen-foto’s een enorme foto van Ajax-supporters in de Kuip tijdens een bekerfinale begin jaren 90 met als bijschrift: “Ajax-supporters in De Kuip tijdens de bekerfinale van ….”. Ehh, Waarom hangt dat precies in het Abe Lenstra stadion?
Uitpubliek
Tjah, het waren niet veel mensen maar van de 154 mensen die er waren waren er zeker 120 die helemaal los gingen. Mooi om eens van de andere kant te zien. Gewoon echt een prima sfeertje neergezet. Jammer dat de andere 34 niet meededen en dat het er niet meer waren, maar dat laatste ligt denk ik vooral bij de KNVB.
Eindoordeel
Lekker dagje weg man. We pakten het eens iets anders aan dan normaal en dat was top. Mooi streven om dit één keer per seizoen zo te doen.