Ik wilde helemaal niet gaan he. Ik wilde gewoon lekker thuis met een La Trappe Blond op de bank schelden naar de tv en blij zijn dat ik niet afgereisd was naar die Galgenwaard. maar ik heb ginne ruggegraot. Heb me weer laten strikken voor een autotje richting Utrecht. Er was bier en we zouden lekker eten werd er gezegd. Ja toen was ik om.
Om 3 uur met het proletariërvervoer naar de stad gegaan om er daar vast een paar naar binnen te jeppen. Ging goed, was gezellig, en we haalden het gemiddelde IQ op het bewuste terras van die ene bewuste kroeg behoorlijk omhoog. Na een Orvalletje hier, een DAB-biertje daar, een Witte Trappist zus en een Barbaartje zo werden we opgehaald door de chauffeur om het 4e slachtoffer op te halen. Het 4e slachtoffer, ook wel bekend van het eerlijke #BOOS-verslag van Vitesse uit, was jarig en dus zorgden we voor een kansloos, maar ontzettend feestelijk onthaal. Bassie en Adriaan zongen gefeliciteerd en wij schoten ‘m gigantisch om de oren met cheap-ass partyshooters. Sorry voor de rotzooi, maar hij woont toch al naast het gemeentehuis van Utrecht.
Het was tegen 17.00 uur dus er moest gegeten worden. Gezien de omwisselplaats was het beter om in de buurt iets te pakken. De chauffeur reed ons naar Oisterwijk en daar gingen we naar Eethuys De Lind. Voor de mensen die die toko niet kennen: het is de beste cafetaria van 2016. Nou dat bepaal ik wel lekker zelf. Een plus was dat er gewoon speciaalbier geschonken werd, dus we pakten een goeie La Trappe Blond en een Duvel om alles weg te spoelen. Bij het bekijken van de menukaart viel het oog van mijn jarige/boze tafelgenoot op een snack met de naam Spablo. Niet Pablo, maar Spablo. ‘(spaghettiblok)’ stond er achter vermeld. Dat moest zo smerig zijn, die moesten we bestellen. Nou mensen, een Spablo is dus gewoon een blok spaghetti (zonder gehakt, wtf?) met eigenlijk bijna geen smaak in een jasje van een McDonalds kipnugget. Het is echt de meest wanstaltige snack die ik op heb sinds de eierbal bij Cafetaria ’t Belske. Een Spablo. Hoe krijdet godverdomme uit de pen!? Hoe gaat zo’n vergadering? “Spaghetti is lekker, we moeten echt iets doen met spaghetti! Zullen we het anders frituren?”. Het was echt kut. Het was eigenlijk een beetje alsof je een gefrituurd blok spaghetti op aan het vreten bent. Daar is geen metafoor voor mogelijk. Het is echt zo kut als het klinkt. De friettent zelf was wel prima. In mijn ogen niet de beste. Ik ken in Tilburg een aantal betere. Veel te weinig saus op de friet om de beste van Nederland te zijn. Grootste misdaad was dat ze m’n mexicano in de dressing van de garnering legden. Zo ga je gewoon niet met mensen om.
Een Spablo.
We hebben een nieuw onderdeel in het wedstrijdverslag. Een muzikaal intermezzo. Ik als Tilburgs icoon, creatief meesterbrein en gevestigd artiest wil jong talent een podium bieden om zich te laten zien aan de mensen en zichzelf te ontwikkelen. Daarom deze week Douwe met Adio Amore Adio, het origineel is natuurlijk van Jannes, maar Douwe maakt er zijn eigen versie van: Ardio Armore Ardio. Zet ‘m op Douwe!
Na veel gezuip en Nederlandstalige hiphop kaartjes gewisseld bij De Lucht en daarna doorgereden naar Galgenwaard. Op de parkeerplaats was het erg gezellig. We pakten nog een pilsje met vrienden uit een andere auto en stonden lekker te chillen. Iedereen was al binnen behalve ons en we werden dan ook vriendelijk verzocht ons eens richting stadion en aftrap te begeven. Voordeel was dat we meteen aan de beurt waren bij de kaartcontrole en het fouilleren. Na de avondvierdaagse aan betonnen tunnels te hebben gelopen aangekomen in het stadion een plekkie gezocht en de ellende kon beginnen.
Letterlijk ellende, want er viel een fanatieke supporter effe een goeie 3 meter naar beneden. Dat is leuk als het in een zwembad is, maar koud beton geeft niet zo lekker mee als je daar met 2 meter ellende tegenaan klettert. Lag er niet fris bij, maar na wat zalvende woorden van de dames en heren EHBO-ers werd hij via de thuistribune even afgevoerd.
De wedstrijd dan: ik lees negatieve berichten. Ik had een groot hek, pinnen, 3 dubbele netten die in de knoop zaten en nog wat ‘kozijnen’ van het plexiglas voor m’n neus. Ik heb er dus geen zak van gezien. Deels ook door de drank. Ik weet dat we 2-0 verloren.
Sorry. Volgende keer kom ik echt met een hele wedstrijdanalyse en shit.
Oh en het slachtoffer van de valpartij leek het goed te maken. Toen we bij het wegrijden de auto naast ons aan het kutten waren waar hij in zat was hij gewoon actief. Liet hij van wat ik kon zien, een bak bier in de auto flikkeren en viel zelf bijna uit de rijdende auto. Gevalletje vallende ziekte denk.
De Reis
Gezien de reputatie van de bluetooth box die normaal mee gaat en zijn batterijduur die vooral niet lang mee gaat had de chauffeur 20 euro geïnvesteerd in een bluetooth boxje van de Action. Het mocht wat kosten. Deze box zou lang mee gaan en het tot Utrecht en terug redden. Nee hoor. Op de terugweg waren we genoodzaakt over te schakelen op PuurNL. En dat terwijl we nog zo genoten hadden van allerhande mooie songs uit binnen- en buitenland.
Het gezelschap was fucking chill ook. Niet druk maken enzo, even op willekeurige parkeerplaatsen in Oosterhout chillen, later in Tilburg nog even chillen. Beetje trommelen. Beetje eten. Beetje drinken. Ge kent deh wel. Nee echt tof. Jammer van de box.
Frèètwerk
De Spablo’s hebben we gehad, maar het vreetwerk in Utrecht moet natuurlijk ook beoordeeld worden. Vorig jaar veel minpunten vanwege het ontbreken van mayonaise. Dit jaar waren de broodjes droog en broos. Vielen bekant uit elkaar. Zat ook weinig smaak aan. Proefde alleen mayonaise. Maar die had dus ook een jaar liggen rijpen. En oja, halverwege de eerste helft waren de broodjes bal al op. Wat een inkoopfiasco weer daar.
Thuispubliek
Ik ben al best vaak bij FC Utrecht geweest en dit was de eerste keer dat ik de Bunnikside hoorde tijdens de wedstrijd. Jammer dat de eerste keer dat ik ze hoorde iets in de trant van ‘KingSide kinderdisco/pannenkoeken’ was. Buiten het feit de Bunnikside al jaren dood en begraven is sinds dit zielloze en veel te grote stadion was het vrij misplaatst aangezien er dus iemand van de KingSide onderin het vak op z’n rug lag. Konden zij niet zien natuurlijk, maar als je nuance wil ga je maar lekker Voetbal International lezen ofzo. Maar Kingside kinderdisco/pannenkoeken. Tja. Dan vooral zelf een vak met sponsoren of iets dergelijks af gaan zeiken als jostiband, en vervolgens met hen samen zingen. FC Utrecht is van een echte volksclub een saai familieclubje voor IT-ers uit Houten geworden. Verder heb ik ze een paar keer gehoord. Maar echt veel te weinig voor een fanatieke zijde. Al jaren niet meer indrukwekkend. Wie wel al jaren indrukwekkend zijn: de broekhoestjes op de lange zijde naast het uitvak die wel op tijd weg moeten omdat mama ze buiten op staat te wachten met de auto.
Uitpubliek
Ik denk dat iedereen er met tegenzin was. Dit was denk ik het doodste uitvak wat ik dit jaar heb meegemaakt bij Willem II. Was echt geen zak aan. Dieptepunt was nog wel het uitfluiten van Zivkovic. Waarom precies? Die jongen is door Willem II gehuurd, heeft helaas niet gebracht wat zou moeten (bijvoorbeeld Feyenoord uit), maar heeft zich ook nooit negatief uitgelaten over Willem II. Heeft gewoon z’n best gedaan en het is niet gelukt. Waarom dan precies fluiten? Sneu, triest, treurig.
Eindoordeel
Zo’n trip dat je gewoon om Utrecht heen had willen rijden. Of gewoon op de parkeerplaats had willen zuipen en lachen. Maar dan waren de box en de 2 kratten bier nog eerder leeg geweest. Elk voordeel heb z’n nadeel he. Onverwachts toch een mooi en gezellig tripje geworden. Maar dat lag niet aan Utrecht, Willem II, het stadion of het weer zeg maar.
Toegegeven, amore adio amore van Douwe is een meesterwerk, maar probeer nu maar eens met droge ogen te beweren dat het je lukt om Red Mij van Manita integraal uit te kijken zonder dat je een beetje binnensmonds moet overgeven. Aan iedereen die dit gaat proberen, veel sterkte de komende minuten!
Mooi verslag weer overigens, zoals gebruikelijk.
En dan ook nog eens zo’n kut scheids.