Hier is ‘ie dan, het eerste verslag van een uitwedstrijd in bijna 3 jaar! We gaan het bij uitwedstrijden wel op het gemakske doen hoor. Geen serieuze zooi, alleen dingen die iemand na 15 bier nog kan onthouden. Ik ben nog een beetje zoekende, dus het kan goed zijn dat het over een paar weken weer heel anders gaat zijn. Dus, hier kommet, het verslag van AZ – Willem II.
Voor 10 euro waarde op en neer. Enige wegge moest doen was een chauffeurke regelen. Binnen de kortste keren reden we bij Waalwijk d’r over een verdrijvingsvlak af. Onze chauffeur snapte niet zo goed hoe zijn gloednieuwe TomTom werkte. Met een omweg reden we toch de juiste richting op. In tegenstelling tot de chauffeur wist ik wel hoe zijn wagen werkte en binnen de kortste keren was ik de DJ van de wagen. Platen als Eez-eh waren toppertjes die je in een supportersbus helaas niet hoort. Om te voorkomen dat er een pit ontstond achterin stuurde de chauffeur ‘m d’r bij Breukelen, wederom over een verdrijvingsvlak, af.
Omdat het nogal druk was met de bussen van de supportersclub reden we even langs de McDrive. Hij moest wel even in z’n achteruit, want een bestelpaal, is maar iets geks. De bestuurder smeedde een sluw plan om de McDrive-juffrouw in de maling te nemen. Dit mislukte grandioos. Gelukkig trapte de voltallige Supportersclub wel in onze onzin. Sorry voor de vertraging mensen!
We konden de kaarten omruilen tussen 13.15 en 13.45 maar om 13.40 kwamen we nog in de file te staan. Maar we waren gelukkig nog op tijd. De wedstrijd was niet heel boeiend. Veel omschakelingen en weinig goed voetbal. 0-0 is een terechte uitslag.
Naderhand wederom met goeie muziek van ondergetekende huiswaarts gekeerd. De supportersclub-bussen zoefden ons links en rechts om de oren, want de chauffeur was maar met 1 ding bezig…de shoarmatent van Vught. Achterin ging het zuipen verder en met een lege koelbox strandden wij in het pitoreske Nieuwcuijk. De shoarmatent van dienst was een bijzondere. In plaats van een zwetende Turk met snor die je vraagt ‘Allus d’r op?’ waren hier leuke serveersters met nette kleding en zaten hele families aan tafels te smikkelen. Wij kregen zelfs een luxe menukaart in de handen gedrukt alsof we in een goed restaurant zaten. Toen we een biertje bestelden bleek dit echter niet mogelijk omdat zij geen vergunning hebben voor alcohol. Welke shoarmatent mag nou geen blikje bier serveren? Toen het vreten kwam bleek dit gewoon een soort Happy Italy te zijjn voor shoarma en kebab. We schoven het naar binnen en lieten Happy Istanbul voor wat het was. Bij de friettent hadden ze alleen flesjes Heineken maar de koelbox was voor die laatste 15 min. tenminste gevuld. De chauffeur reed bij de oprit naar de snelweg weer eens te ver door en pakte, hoe kan het ook anders, wederom een verdrijvingsvlakkie mee. Je kan ze maar allemaal gehad hebben toch?
Uiteindelijk een mooi dagje gehad. veel frèèten, zuipen en laachen.
De Reis
Heb heel veel gezopen zonder echt zat te worden. Ik moest wel steeds zeiken als een kameel maar dat mocht de pret niet drukken. Dat ik zelf m’n eigen muziek kon luisteren is een luxe die in een supportersbus niet aanwezig is. Het bier was door de koelbox op stroom ook de hele weg door goed koud. Ik geef het een 10.
Het Fouilleren
Ik werd gefouilleerd door een gast met een knotje. Nou vind ik knotjes sowieso alleen maar leuk bij secretaresses die in hun mantelpakje sexy over hun brilleke heen loenzen, maar dit was wel een heel fout knotje. Het was bijna een soort staartje. Nu is het lekker weer en ik ben goed ruig, dus draag ik een zonnebril. Deze hipster was echter doortastend genoeg om me zelfs mijn brillenkoker open te laten maken. Hij tilde nog even secuur mijn brillendoekje op om te zien of daar geen miniscuul vuurwapentje in zat. Verder voelde hij maar weinig. Ik had best een illegaal mee kunnen smokkelen als ik gewild had. Als ik gewild had he! Het fouilleren geef ik ondanks het knotje en dankzij de secuurheid omtrent het brillendoekje een 8.
Frèètwerk
AZ gaat dit jaar duidelijk voor de originaliteitsprijs. Buiten het uiterst normale broodje worst hadden ze dit jaar een broodje kipshoarma met knoflooksaus. Ik heb menig supporter horen klagen over de koude shoarma. Vlak voor de rust was deze lauwig. ‘De cold food is te hot en de hot food is te cold’ zou Rob Geus zeggen. De smaak was prima, al vond ik de keuze voor een witte bol ipv een pita erg matig. Prijstechnisch gezien proberen ze de gaten van de DSB Bank duidelijk te dichten over de ruggen van de uitsupporters. €6,25 voor een bekertje fris en een broodje met wat stukjes kip is erg prijzig. Daar staat dan wel de prijs van het toegangskaartje tegenover, die was maar 10 euro. Zoals gezegd, voor de originaliteit een 10, voor de uitvoering een 7. Kom ik op een 8,5. Maar daar was d’n prèès ook naar.
Thuispubliek
Het thuispubliek was aanwezig, dat konden we zien. We hebben die Benside 1 keer zien klappen, maar verder kwam er echt niks van af. De mensen op de lange zijde mistten duidelijk hun vertrouwde klappers en hebben we ook maar 1 keer horen klappen met hun handen of programmaboekje. In de 85e minuut gaan ze allemaal. Erg treurig publiek in Alkmaar. Een 1, omdat er best wat toeschouwers zijn.
Eindoordeel
De uitwedstrijd bij AZ was een hele mooie. Voor de sfeer hoef je niet te gaan, en om daar fatsoenlijk te knauwen hedde aan het zakgeld van paps en mams niet genoeg. Op eigen vervoer d’r naartoe blijft wel altijd mooi. Eigen muziek, eigen beugelflessen Grolsch, een chauffeur die voor 1355 euro aan verkoersboetes had moeten hebben, en vooral een mooi gezelschap. Prachtig dagje weg.